Tom, Rozdzial

 1  I,12|           czele - pan Korf zaś wraz z pułkownikiem Ganchofem udali się do księcia,
 2  I,23|      przytoczysz siebie. Powiadaj się pułkownikiem, bo nim jesteś... Mów, że
 3  I,25|          dworzaninem nie jestem, jeno pułkownikiem, od czasu jakem księciu
 4  I,25|      Hetmańskim, nie dworskim, jestem pułkownikiem, a w dodatku księcia wojewody
 5  I,25|              natychmiast, że z młodym pułkownikiem dzieje się coś niezwykłego.~-
 6 II,3 |          miłością ni komendantem, ani pułkownikiem, jeno waszecią, a z nazwiska
 7 II,4 |             cłapał wesoło tuż za swym pułkownikiem.~"Już nas zły urok minął -
 8 II,18|             Andrzej Kmicic, byłem zaś pułkownikiem swojej własnej chorągwi
 9 II,20|               zdradził się przed swym pułkownikiem i jechali dalej w milczeniu.~-
10 II,23|          jeden z jego ludzi nazwał go pułkownikiem, a on tylko spojrzał groźnie
11 II,23|             ku niemu.~- Gdzieś ty był pułkownikiem? - spytał król nagle.~Nastała
12 III,2| Rzeczypospolitej.~- Mąż mój, który go pułkownikiem znał, jeszcze wówczas wielkość