Tom, Rozdzial

 1  I,5  |   porwał drżącą ręką kaganek i przysunął go ku twarzom leżących.~
 2  I,7  | starszy między Domaszewiczami, przysunął się do pana Wołodyjowskiego.~-
 3  I,8  | Pachołek Syruć, jadący z tyłu, przysunął się zaraz.~- Co wasza mość
 4 II,21 |    obfitej peruki.~Pan Andrzej przysunął się do samej stalli tak,
 5 III,4 |     Sam król się tuż do brzegu przysunął i patrzył z bijącym sercem,
 6 III,12|      ledwie do murów nieco się przysunął, już poszły deputacje do
 7 III,12|       jak kret ziemne zasłony, przysunął się o sześć kroków do fosy
 8 III,13|      ledwie do murów nieco się przysunął, już poszły deputacje do
 9 III,13|       jak kret ziemne zasłony, przysunął się o sześć kroków do fosy
10 III,27|        nie mogąc dłużej ustać, przysunął się i trzymając szablę ostrzem
11 III,27| minąwszy kupy połamanych wozów przysunął się o kilkadziesiąt kroków
12 III,27|         Tymczasem Wołodyjowski przysunął się do Kmicica i rzekł:~-