Tom, Rozdzial

 1  I,2  |     nadstawiając mu~swe pucołowate policzki. - Bogdaj nam się lepiej
 2  I,5  |             a purpura wystąpiła na policzki.~- Waćpan nie masz wstydu
 3  I,8  |          rumieńce wystąpiły jej na policzki, a oczy nakryła długimi
 4  I,13 |           rzęsy, cień rzucające na policzki, i to czoło jasne, spokojne,
 5  I,22 |            Tu gniew porwał pannę i policzki jej poczęły pałać.~"Zamilczę! -
 6  I,24 |       poczęły spadać jej z rzęs na policzki.~- Panie Andrzeju!... odstąp
 7  I,25 |           pana Andrzeja bolesnego.~Policzki jego zarumieniły się jeszcze
 8 II,10 |           słabe rumieńce wybiły na policzki i odrzekła cichym, do szmeru
 9 II,16 | zwiastowano im szczęście. Wybladłe policzki zakonników zarumieniły się
10 II,25 |          je cokolwiek zbyt wypukłe policzki i oczy małe, czerwoną obwódką
11 III,6 |           wielką na Szwedów, bo mu policzki pałały i stał przed oficerami,
12 III,28|            Wstyd na nowo palił jej policzki; oczy nie roniły w tej chwili