Tom, Rozdzial

 1  I,13|        tak subtelny, że przez pierścień można go było przewlec.
 2  I,15|          Dajże mnie choć swój pierścień!~- Masz waćpan i daj mnie
 3  I,15|     Michał.~Pan Zagłoba wziął pierścień, wsadził go na mały palec
 4  I,17|       bo naprzód, miałem twój pierścień, panie Michale, a po wtóre,
 5 II,4 |     do koniuchy podobny, bo i pierścień zacny na ręku widziałem,
 6 II,4 | odwieziesz.~To rzekłszy zdjął pierścień z palca. Rzędzian zaś przyjął
 7 II,4 |     głową. Jadąc spoglądał na pierścień, którego kamień cudnie błyszczał
 8 II,5 |       taka jak u koniuchów, i pierścień zacny na ręku widziałem...
 9 II,5 |     da osiąść na swoim. A ten pierścień dał mi pan Kmicic na znak,
10 II,14|       tak że przez cały dzień pierścień płomieni otaczał twierdzę;
11 II,34| zobaczyć... Tymczasem weź ten pierścień, powiesz swojej regalistce,
12 III,6|   widzą się coraz bliżej, tak pierścień polski zaciskał się coraz