Tom, Rozdzial

 1  I,7 |    posiłków strwożyło widocznie oblężonych, bo wnet jakiś głos począł
 2 II,13|    dochodziły doskonale do uszu oblężonych.~Ponieważ armaty klasztorne
 3 II,14|    dolatywały doskonale do uszu oblężonych, którzy dotychczas stali
 4 II,15|       walkę. Postanowił zmęczyć oblężonych. Wszak tam w twierdzy zaledwie
 5 II,16|     który do rozpaczy przywiódł oblężonych. Pan kasztelan kijowski,
 6 II,16|         to był przerażający dla oblężonych tej świetnej gwardii królewskiej,
 7 II,17| cierpliwość szwedzka. Ta pokora oblężonych, którzy jednocześnie prosili
 8 II,17|        wzięte podniosło ducha w oblężonych do tego stopnia, że nic
 9 II,17|        się dniem zwycięstwa dla oblężonych, gdyby nie owa kolubryna
10 II,18|        tylko jako niepożyta dla oblężonych przysługa, ale jako okrutna
11 II,19|          jak czczymi były obawy oblężonych, i spokój powrócił w klasztorze.~
12 III,9|           człek jadł, spał i na oblężonych Szwedów z dala spoglądał,