Tom, Rozdzial

 1  I,24|      choć ty, człeku, i łbem w mur bij, nie ma już rady nijakiej!
 2 II,14|       drugi, przytoczył aż pod mur, na którym siedzieli, wpadł
 3 II,15|        Andrzej gramoląc się na mur. - Toż bym sumienia nie
 4 II,17|   zabitych, spostrzeżono, że i mur tu i owdzie został nadwątlony.
 5 II,17|      strony stojąca. Zbiła ona mur do tego stopnia, naodrywała
 6 II,17| starego wojownika nienawiścią.~Mur przy południowej baszcie
 7 II,17|       kolubryna wątląca ciągle mur z niepohamowaną siłą.~Następnych
 8 II,17|      Źle, ojcze wielebny. Nasz mur dłużej niż dzień nie wytrzyma.~-
 9 II,17|      Od czasu, jak nam trzaska mur ta kolubryna, ciągle o niej
10 II,17|      naprawić w dawnym miejscu mur, silnie już nadwątlony,
11 II,19|       nic wszystkie wysilenia. Mur jednego dnia naprawią. A
12 II,19|     sama jedna mogła pokruszyć mur i wyłomy potrzebne do ataku