Tom, Rozdzial

 1  I,8  | człowiek. Ten sobie głowy nie łamał: pokochał i zostaje. Tacy
 2  I,15 |     odpowiedział, jeno dłonie łamał, aż w stawach trzeszczało.
 3 II,2  |       widocznie coś rozważał, łamał się z myślami. Tymczasem
 4 II,4  |    bezskutecznie jak Rzędzian łamał sobie głowę stary Kiemlicz,
 5 II,5  |      próżno bym głowę nad tym łamał, bo to jakowaś tajemnica...
 6 II,9  | przysięgi dawnemu królowi nie łamał. Sam on nas uwolnił od niej,
 7 II,12 |    dawny półdziki Kmicic. Ale łamał się póty sam z sobą, aż
 8 II,29 |     łagodnych.~Duch się w nim łamał i w piersiach zamieszkało
 9 II,33 |   inny rok by na próżno głowę łamał. Czemu ją wywiózł? Nie neguję,
10 III,15|       tyle ugód i kapitulacyj łamał? Kto czym wojuje, od tego
11 III,23|    księcia Bogusława i próżno łamał sobie głowę, gdzie on, przy
12 III,26|  włosy z czupryny darł i ręce łamał, chwytał wilgotną ziemię