Tom, Rozdzial

 1  I,13 |             żywy, daj sobie pokój z klasztorem, bo mnie mrowie na samą
 2 II,14 |            dymu rozciągnęło się nad klasztorem i kościołem.~Co za chwile,
 3 II,15 |            szybując nad kościołem i klasztorem, aż do przeciwległych szańców
 4 II,15 |         Chwilami całe powietrze nad klasztorem stawało się jasne, jakby
 5 II,16 |           Sadowski, otrąbisz mi pod klasztorem, że niech aby z jednego
 6 II,16 |           straże z muszkietami.~Pod klasztorem otrąbiono już rozkaz, a
 7 II,16 |       niepewność zaciężyła więc nad klasztorem i zmroziła zapał w obrońcach.~
 8 II,17 |      wstrząsnął murami, kościołem i klasztorem.~- Wysadził! wysadził! -
 9 II,19 |            Szwedzi są już pod samym klasztorem. Upadła wreszcie na duchu
10 II,19 | niebezpieczeństwie. Owóż, gdyby pod klasztorem były prochy, to by te ptaki
11 II,19 |          początku oblężenia pod tym klasztorem nie bywało.~O północy żołnierze
12 III,16|        który jej wybór tylko między klasztorem a Kmicicem zostawiał. Lecz