Tom, Rozdzial

 1  I,14 |   Kazimierzowi, wówczas ostatnia zguba nastanie dla tego pana,
 2  I,14 |         ale chociaż każda chwila zgubą mi grozi, nie o ocalenie
 3  I,14 |        stało się to, co ostatnią zgubą grozi? Po raz dziesiąty
 4  I,15 |           że przychodzi ostatnia zguba na Rzeczpospolitą, skoro
 5  I,17 |         a to już będzie ostatnia zguba. Po co ja, stary, mam na
 6 II,1  |       wyglądały: hańba, sromota, zguba dla niego samego, dla Oleńki,
 7 II,2  |       dwakroć byli potężniejsi - zguba wasza w moim ręku, bo podpisom
 8 II,5  | wiadomość, tedy swoje podpisuję. Zguba, jeśli nie uwierzycie, bo
 9 II,9  |        jakowej skończyć może, to zguba zupełna, to cała Rzeczpospolita
10 II,11 |         gdzie zbawienie, a gdzie zguba dla ich ojczyzny. Ja idę
11 III,7 |        obznajmiony, rozumiał, że zguba wisi nad najezdnikami nieuchronna,
12 III,14| miłosierdzie boskie błaga, bo mu zguba grozi. My nic! Na granicy
13 III,16|   uciekać, gdyż tu i tam groziła zguba, tu i tam hańba.~W takiej
14 III,21|    Żmudzi. Inaczej groziła sroga zguba nawet od swoich. Towarzystwo
15 III,24|       onych wandalskich czeka? - zguba; wiecie, co nas czeka? -
16 III,25|       onych wandalskich czeka? - zguba; wiecie, co nas czeka? -