Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      biją!~- Dobrze nieboszczyk dziaduś mi powiadał, żeś waćpan
 2  I,1  |        to nie szkodzi, bo i mój dziaduś żołnierzem był, ale dziękuję
 3  I,1  |          Mówił to i nieboszczyk dziaduś... Szczęście, żeś waćpan
 4  I,1  |        ale starożytna i sławna. Dziaduś nieboszczyk zawsze się w
 5  I,1  |         choć i to, i to ryba.~- Dziaduś powiadał, że substancja
 6  I,1  | poczciwi ludzie, inaczej by ich dziaduś opiekunami moimi nie czynił.~
 7  I,1  |        Ich? opiekunami waćpanny dziaduś uczynił? wszystką szlachtę
 8  I,1  |       będę musiał czekać?~- Sam dziaduś napisał, żeby nie dłużej
 9  I,1  |           Żołnierz jest, jakich dziaduś najwięcej miłował...~Bo
10  I,8  |          odpowiedziała Oleńka - dziaduś nieboszczyk sam na ostatnią
11 III,31|         chcę o niczym wiedzieć. Dziaduś bez restrykcji zapisał,
12 III,31|     Nigdy! - odrzekła Oleńka. - Dziaduś zostawił mi też furtę otwartą...