Tom, Rozdzial

 1  I,11 | powtarzając:~- Ha, basałyki!... Cud będzie, jeśli się nie zatknę...~
 2 II,2  |   pułkowniku - zawołał Soroka - cud chyba, ale to nasi ludzie!~
 3 II,7  |      jeno przystąp do rzeczy.~- Cud boski mnie z rąk tego wcielonego
 4 II,7  |   zdarzyło. Nie mniejszy to był cud, że książę Janusz ataku
 5 II,12 |   nieszczęśliwych, z prośbami o cud chorych lub kalek.~Z Kmicica
 6 II,17 |      wołał jeden z puszkarzy.~- Cud! Cud!~- Działo największe
 7 II,17 |       jeden z puszkarzy.~- Cud! Cud!~- Działo największe pękło! -
 8 II,25 |   roboty tak cudnej, że za ósmy cud świata mogły uchodzić. Kryształ
 9 II,32 |         nikt inny nie potrafił. Cud, że z niego skóry nie zdarto
10 II,33 |  pustoszyć, w sukurs nam idą... Cud to wyraźny! Bo powiadam
11 III,11|     scriptores zamek ów za ósmy cud świata uważają, bo oprócz
12 III,11|         Uważają go za dziewiąty cud świata, ale zaraza na niego,