Tom, Rozdzial

 1  I,10 |    zmieniło się w jednej chwili w ciekawość i chęć usłyszenia jakiegoś
 2  I,20 |   przyrodzenia mam do wszystkiego ciekawość. A tam dwóch z latarkami
 3 II,13 |          i ty!~- Pójdę jeno przez ciekawość - rzekł pan Andrzej - bo
 4 II,15 |       księżmi i niewiastami nawet ciekawość przemogła. Białe habity
 5 II,18 |        jakieś dwadzieścia kroków, ciekawość przemogła w nim poczucie
 6 II,19 |          bo wszystkich podniecała ciekawość.~Podano więc konie i ruszyli
 7 II,21 |      nabożeństwie inkomoduję, ale ciekawość mocniejsza. Kto też to jest?~
 8 II,26 |       jeno powiadaj żywo, bo mnie ciekawość pali: wyrwał się?~- Przy
 9 II,30 | przykładów dzieje nie podają, ale ciekawość była podniecona i powszechnie
10 II,31 | przykładów dzieje nie podają, ale ciekawość była podniecona i powszechnie
11 III,28| oficerowie i szlachta, którą sama ciekawość podniecała.~Ale nie była
12 III,29|            a po wtóre, przez samą ciekawość widzenia wsławionego wojownika.~