Tom, Rozdzial

 1  I,7  |    waści! - rzekła pospiesznie cichym głosem, w którym przebijał
 2  I,7  |       ostrożnie!... - odrzekła cichym głosem.~Pan Wołodyjowski
 3  I,9  |    waćpan co uczynisz? - pytał cichym głosem.~- A ja waszmości
 4  I,10 |        rozkaz, że za pierwszym cichym zatrąbieniem przez munsztuk
 5  I,13 |        połknąć może - wyjaśnił cichym głosem Zagłoba. - Do trunków,
 6 II,10 |   przymknął oczy i mówił dalej cichym, tajemniczym głosem:~- Powiedziano
 7 II,10 |  wybiły na policzki i odrzekła cichym, do szmeru liści podobnym
 8 II,11 |    odgłos dzwonu rozległ się w cichym rannym powietrzu.~- Z koni! -
 9 II,29 |        Prawda jest!... - rzekł cichym głosem pan Zagłoba, jakby
10 III,16|      rękę na sercu, głosem tak cichym jak szmer wiatru, a smutnym
11 III,30| błędnie na Wierszułła i spytał cichym, zduszonym głosem:~- Dlaczegóż
12 III,31|        Oleńka.~I poczęła pytać cichym, ale prędkim, jakoby gorączkowym