Tom, Rozdzial

 1  I,4  |         dziękuję wam, ojcowie, żeście mi oczy na tych judaszów
 2  I,12 |        mi dziwno - rzekł Jan - żeście o Ujściu i o wojnie już
 3  I,12 |     musi zmienić... Już za to, żeście tu przyjechali, dłużnikiem
 4  I,13 |       nikomu ubliżyć, bo wiem, żeście cnotliwi ludzie i wielcy
 5  I,20 |      przyjeżdżam i cieszę się, żeście oboje państwo w dobrym zdrowiu,
 6  I,20 |    nagrodzi waszmościów za to, żeście mi na ratunek przyszli.
 7  I,23 |     mąk. Widziałem to wczoraj, żeście na siebie z tą dziewczyną
 8 II,1  |    dziwno mi to, mój jegomość, żeście trafili, bo kto nie trafi,
 9 II,2  |   odejść, Soroka. Za te listy, żeście pogubili, warciście wisieć.
10 II,6  |   własny rozum mam, gdyż wiem, żeście ludzie doświadczeni jak
11 II,6  |      przez drogę Wołodyjowski, żeście przedni gospodarz i że jest
12 II,13 |     bólem w duszych i ciałach, żeście słodką moją radą wzgardzili."~
13 II,16 |  ogarnął...~- Chwała Bogu! Nic żeście więcej ze sobą nie mówili?~-
14 II,41 | Oskierko go podejmuje.~- Czemu żeście glejtu zażądali, skoro Sakowicza
15 III,8 |      nie mamy tu co ukrywać, a żeście na szańce spoglądali, to
16 III,15|    niewarci! Bodaj was zabito, żeście i onych małp niegodni!~-