Tom, Rozdzial

 1  I,3  |       dobrodziejko! - powtórzył zmieszany pan Jaromir - wybacz waćpanna,
 2  I,12 |      książęca mość... - wyjąkał zmieszany pan Michał.~- Nie mów nic
 3  I,12 | wybuchnęła ogromnym śmiechem, a zmieszany preopinant cofał się prędzej
 4  I,12 |       Korf, wojewoda wendeński, zmieszany bardzo, za nim Ganchof,
 5  I,20 |       zwykł był czynić, gdy był zmieszany lub siebie niepewien.~I
 6  I,22 |      Szlachcic wydął usta i nie zmieszany wcale odpowiedział:~- I
 7 II,12 |         kościoła dochodził szum zmieszany głosów ludzkich, jak ogromny
 8 II,12 |         nie zamyśla, więc rzekł zmieszany:~- W Pułtusku widziałem
 9 II,27 |        takim synem", więc dodał zmieszany:~- Nie zacny stan, lecz
10 III,3 |       wargami. A i król też był zmieszany, bo Zamość omylił jego nadzieję...
11 III,32|      głową podniesioną, zarazem zmieszany i szczęśliwy.~Oleńka oparła