Tom, Rozdzial

 1  I,16 |      kłaniał do ziemi; ale i on zląkł się imienia szwedzkiego
 2 II,9  |     chwała Najwyższemu, bom się zląkł. Mój mospanie, quod attinet
 3 II,10 |    słuszne, wywody trafne, więc zląkł się sądu i zastanowił się
 4 II,12 |        spokojnie ksiądz.~Kmicic zląkł się. Sądził, że ksiądz nazywa
 5 II,17 |        stary wojownik po prostu zląkł się i tego obrońcy, i własnego
 6 II,17 |        niebotyczną potęgę? Więc zląkł się Miller i zwątpienie
 7 II,29 | Częstochowy, Radziwiłł, kalwin, zląkł się i przestrach już nie
 8 III,12|      tej chwili wszedł do izby, zląkł się i stanął, jako wryty,
 9 III,13|      tej chwili wszedł do izby, zląkł się i stanął, jako wryty,
10 III,14|    więcej! Sam on to pomyślał i zląkł się, może też w chorobie
11 III,15|       miast, ów stary żołnierz, zląkł się teraz tak okropnie wyjącej