Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         więc ubrał się w szubę i żegnać ją począł prosząc, by do
 2  I,9  |      dopisze.~To rzekłszy począł żegnać się, a Kmicic nie puszczał,
 3  I,20 | Szczęśliwej drogi!~I poczęli się żegnać z sobą, a potem każdy przychodził
 4 II,3  |         ochłonął, ale począł się żegnać.~- To wasza miłość chyba
 5 II,6  |       inni hetmani mieli zwyczaj żegnać idące do boju chorągwie -
 6 II,10 |         Zerwał się więc i począł żegnać starostę.~- A dokąd to tak
 7 II,17 |         nie stało.~Ksiądz począł żegnać ciemności.~Nagle trzecia
 8 II,33 |     zawołał Kmicic.~I począł się żegnać żywo ze wszystkimi, oni
 9 III,11|         czapki, inni poczęli się żegnać, niektórym łzy ciurkiem
10 III,12|   podniósłszy go do góry, począł żegnać daleki nasyp, okryty ogniem
11 III,13|   podniósłszy go do góry, począł żegnać daleki nasyp, okryty ogniem