Tom, Rozdzial

 1  I,6  |      mogąc ciebie ani kochania zapomnieć. Niechże mnie, nieszczęsnego,
 2  I,6  |   pierwszym słowem o wszystkim zapomnieć, wszystko przebaczyć. Skrucha
 3  I,13 |    uwagę w inną stronę i kazał zapomnieć rycerstwu o aresztowaniu
 4  I,23 |    najdalej, ażeby o wszystkim zapomnieć, póki mi się rozum nie pomiesza.
 5  I,24 | Pamiętaj waść... jeżeli chcesz zapomnieć!~- Ostawaj waść z Bogiem!~-
 6 II,16 |    poprzednie pozwoliły prawie zapomnieć. Teraz na nowo przedstawiła
 7 II,26 |     Jednego tylko nie możem ci zapomnieć, żeś wbrew cnocie tego narodu,
 8 II,28 |      to go musiała do tej pory zapomnieć i nie przygodzi mi się,
 9 III,5 |  należy o wielkości swego rodu zapomnieć. Więc choć i tak złym wodzem
10 III,16|         a zarazem nie mogła go zapomnieć nienawidząc. ~Wobec tych
11 III,21|   Szczęście to Waćpanny, że ni zapomnieć, ni odkochać się nie mogę,