Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      przekonać?~- Ani się waćpan waż!~Panna Aleksanara śmiała
 2  I,13 |       sunął cały szereg par jako wąż stubarwny i rozwijał się,
 3  I,20 |          pókiś go nie złamała... Wąż pod twoją gładkością jako
 4  I,25 |          suto na drogę opatrzył. Wąż u niego w skrzyni siedzi.~-
 5  I,26 |    książę zaś przekręcił się jak wąż w kulbace ku Lubieńcowi
 6 II,24 |    między synów, tak szybko, jak wąż żądło wysuwa, i wyciągał
 7 II,25 |         ukazywali się oczom jako wąż o skórze grającej barwami,
 8 II,42 | konwulsyjnie. Rzekłbyś: olbrzymi wąż dusi upatrzoną ofiarę.~W
 9 III,1 |         nieba, czerniła się jako wąż samotna chmura, od której
10 III,4 |          nagle wysunął głowę jak wąż i pchnął okropnie.~Lecz
11 III,27|      długość linii szable, jakby wąż błyskawiczny przeleciał