Tom, Rozdzial

 1  I,10 |          ludzi doświadczonych mógł wątpić, jaki będzie rezultat spotkania
 2 II,6  |   Radziwiłł!" Pan Zagłoba przestał wątpić. Zerwał się i wpadł do kwatery
 3 II,6  |        radosne. Nie było co dłużej wątpić; w minutę później nadbiegło
 4 II,11 |       okryte nazwisko.~Poczęto już wątpić i o panu marszałku Lubomirskim.
 5 II,16 |      wierzę, a wy już zdajecie się wątpić?... Wejdźcie w siebie, czyli
 6 II,17 |        zamierzam; jakże to możecie wątpić, czy się podejmę? Zali mnie
 7 II,18 |        szczery, że Miller przestał wątpić.~- Może i słusznie radzisz! -
 8 II,19 |      będzie śmiał mi przeczyć, kto wątpić się jeszcze odważy?...~To
 9 II,23 |     Wreszcie nie było można dłużej wątpić, gdyż ponad ową mniemaną
10 II,36 |          że niepodobna było o niej wątpić. Przyznał się od razu, że
11 III,20| Rzecząpospolitą; zarazem przestali wątpić i o własnym ocaleniu. ~O