Tom, Rozdzial

 1  I,10 |        znacznie, ale przecie nie z żelaza. Szabla się ich ima.~- Tak
 2 II,15 |       rzuciliśmy na ów kurnik tyle żelaza i ognia, że niejedna potężna
 3 II,17 | straszliwym rozpasaniu się ognia i żelaza.~Mniejsze działa grzmiały
 4 II,17 |            para, huk, fale ognia i żelaza miały własność go podsycać.
 5 II,18 |       rozrzucone szczątki drzewa i żelaza, kamienie, bryły lodu, ziemi
 6 II,19 |            dotąd taka fala ognia i żelaza nie zwaliła się na klasztor,
 7 III,6 |          koński, przeraźliwy brzęk żelaza i sapanie zdyszanych piersi
 8 III,9 |            prostu deszczem ognia i żelaza; ludzie Wąsowicza poczęli
 9 III,9 |             przeraźliwe dźwiękanie żelaza, jakby w kuźni piekielnej,
10 III,11|          hałas, a nawet szczękanie żelaza. To czeladź poczęła się
11 III,11|          zakrzyknął Kmicic.~Zgrzyt żelaza ustał. Rozkazano teraz troczyć
12 III,15|         sapanie walczących, zgrzyt żelaza o kości, o kamienną posadzkę,
13 III,26|           wsi. Słychać było szczęk żelaza, parskanie koni. Ciemne
14 III,27|            koniec. Złowrogi dźwięk żelaza o hełmy i pancerze dosłyszano
15 III,27|        zasypywała szczerk deszczem żelaza, umilkła nagle, aby swoich
16 III,27|        Rozległ się straszny dźwięk żelaza, szybki jak myśl; żadne