Tom, Rozdzial

 1  I,2 |       krzyknęły wszystkie głosy, aż szyby poczęły drżeć w ołowianych
 2  I,5 |       krzyknął tak strasznie, że aż szyby zadrgały w oknach :~- Bywaj,
 3  I,10|           widnym jak na dłoni przez szyby pozłocistej karety. Na owe
 4  I,12|          pan Korf - tam na górze aż szyby drżą, a waćpanowie ani wiecie,
 5  I,13|         mury, zadźwięczały żałośnie szyby i huk wystrzału wiwatowego
 6  I,13|            jedenaście, dwanaście...~Szyby za każdym razem odpowiadały
 7  I,20|     pociemniały ze starości tak, iż szyby w oknach wydawały się przy
 8  I,20|       gniewu, bo nagle krzyknął, aż szyby zadrżały w oknach:~- W drogę!~
 9 II,12|         światła wpadały także przez szyby, i wszystkie one blaski
10 II,14|         mury klasztorne zadrżały, a szyby w kościele i zabudowaniach
11 II,17| niezwyczajny wstrząsnął powietrzem, szyby zadrżały, niektóre od samego