Tom, Rozdzial

 1  I,23|       stanie, owszem, może się szczerość podobać. Magnusa grafa wprost
 2 II,4 | Wołodyjowski zaraz by lepiej w szczerość afektu waszej miłości uwierzył
 3 II,9 |    wzrost, śmiałość wejrzenia, szczerość mowy i wcale niechłopską
 4 II,12|         Dziwna rzecz - rzekł - szczerość i prawda patrzą ci z oczu...~
 5 II,13| majętności przysporzy. Zważcie szczerość jego!~Na to odrzekł ksiądz
 6 II,16|        zdawała się płynąć sama szczerość i boleść nad losami ojczyzny.
 7 II,21|     twarzy junaka i widząc jej szczerość, rozjaśniły się radością;
 8 II,21|    czemu ja jemu nie mam ufać? Szczerość i prawdę ma na gębie wypisane,
 9 II,22|   najlepszym wydało. Nie, nie! Szczerość patrzy z oczu tego szlachcica,
10 II,23|  Andrzeja zwilgotniały, a taka szczerość i żal rozświeciły mu twarz,
11 II,36|    patrzyła z siwych oczu taka szczerość i prawda, że niepodobna