Tom, Rozdzial

 1  I,5 |      ludzkich, i w jego własnym sumieniu, i w sercu Oleńki... Tu,
 2  I,8 |        mojej tarczy, ni na moim sumieniu najmniejszej plamy nie znajdziesz.
 3  I,9 |      grzechu? Kto nie ma win na sumieniu? Każdy ma... Ale do pokuty
 4  I,12|         wkrótce mieć będziem na sumieniu.~- Bóg waści natchnął tą
 5  I,17|     odbili. Nie miałbyś mnie na sumieniu... a mieć krewniaka na sumieniu,
 6  I,17| sumieniu... a mieć krewniaka na sumieniu, wierzaj mí, straszny to
 7  I,17|        Nie ja będę miał wuja na sumieniu, jeno pan hetman. Pókim
 8  I,21|         niewinnym, bo z ręką na sumieniu powiedzieć mogę, że nie
 9  I,23|  jakowaś bolączka wyrosła mi na sumieniu. Człek się boi zabrnąć dalej,
10 II,4 |       modlić żarliwie i opędzać sumieniu, które powtarzało mu:~"Znów
11 II,13|         już z jednego Szweda na sumieniu?~- Nie! - odparł ze wstydem