Tom, Rozdzial

 1  I,1  | brzeźniaków i łuczywa. Gdy płomień strzelił jaśniej, widać było ciemne
 2  I,26 |           mości zaraz tu w łeb nie strzelił... Wyście to, wy, zdrajcy,
 3 II,1  |          wszakże to książę do mnie strzelił?~- Tak jest.~- A co się
 4 II,2  |         pan Kmicic! Który tam kiep strzelił? Dawaj go sam!~- Sameś ociec
 5 II,2  |        Dawaj go sam!~- Sameś ociec strzelił - rzekł młody Kiemlicz.~-
 6 II,2  |    przyłożyć. Okrutnie blisko ktoś strzelił, dobrze, że waszej miłości
 7 II,16 |          bym za posłem Szwedem nie strzelił, ale na widok Polaków zdrajców
 8 II,23 |     uczynił, bo byłbym waści w łeb strzelił - rzekł Tyzenhauz - ale
 9 II,26 |       krócicę zza pasa... i w gębę strzelił. Ot! ta blizna... Ludzi
10 III,7 |    powietrzem, olbrzymi słup ognia strzelił do góry, wyrzucając w powietrze
11 III,22|        Wreszcie raz on już przecie strzelił mu w samą twarz z pistoletu