Tom, Rozdzial

 1  I,8 |      co ojczyźnie winien, i o spoczynku nie myślał.~Ale właśnie
 2  I,14|     nie znalazłaby dusza moja spoczynku. O, terque quaterque beati,
 3 II,13|      od rana do wieczora, bez spoczynku i miłosierdzia. A właśnie
 4 II,14|      W czasie tego ani chwili spoczynku, ani oddechu dla wpół zduszonych
 5 II,15|      dzień nie miał przynieść spoczynku.~Gdy rankiem oficerowie,
 6 II,34|    zaś nie pomyślał jeszcze o spoczynku i tak ożywiła go myśl nowej
 7 II,39|      nie dać mu odetchnienia, spoczynku, wojować jego własnym sposobem.
 8 III,1|     wojsku kilkanaście godzin spoczynku; tymczasem od Kozienic przyszły
 9 III,1|       właśnie zabierał się do spoczynku, gdy Aszemberg dał znać
10 III,6|        postanowił zażyć nieco spoczynku, albowiem poprzedniej nocy
11 III,9| Wszelako quod attinet jadła i spoczynku, to się wszystkim przynależy.~