Tom, Rozdzial

 1  I,10 |           się krzyki i jęki kilku rannych.~- Stój! - krzyknął pan
 2  I,18 |            chwytać konie, dobijać rannych i obdzierać poległych.~Tak
 3 II,4  |           Kmicic - a waszeć bierz rannych i jedź do diabła!~- Dziękuję
 4 II,4  |             Bierz tych wszystkich rannych i zabitych, którzy się znajdą,
 5 II,4  |          trzech zabitych i resztę rannych, między którymi Józwę Butryma
 6 II,17 |   krótkiej chwili ozwały się jęki rannych. Szczególnym trafem poległo
 7 II,42 |      gromady Tatarów docinających rannych i biorących łup.~Lecz nie
 8 III,1 |       wyszedł. Chłopstwo dobijało rannych, jam cudem ocalał!~- Z diabłem
 9 III,15|        miasta zabrawszy chorych i rannych oraz damy szwedzkie, których
10 III,29| ordynansów, huk muszkietów i jęki rannych odejmowały jej przytomność,
11 III,29|           kto żyw, począł zbierać rannych, groźni zaś wyrostkowie