Tom, Rozdzial

 1  I,8  |     niesłusznie go posądziłem. Pycha widać w nim diabelska.~-
 2  I,12 |       o rysach, z których biła pycha, powaga i potęga. Była to
 3  I,14 | odpowiedziała z drugiej strony pycha.~W komnacie pociemniało,
 4  I,14 | sumienie.~- Litwę! - odpowiada pycha.~Książę zaklasnął w dłonie;
 5  I,14 |      władzy mi potrzeba... Nie pycha mnie do niej ciągnie kto
 6  I,19 |       chwili spokoju. Żarła go pycha, gryzło sumienie, gryzł
 7 II,22 |           Wielka (mówili) jest pycha i ambicja tego pana, a gdy
 8 II,25 |       ale przy tym niesłychana pycha i próżność malowały się
 9 II,41 |        do mnie szczerzy?... To pycha ci z ócz błyska, a w gębie
10 III,6 |       zresztą krótki; górę nad pychą i miłością własną, więc
11 III,18|        u was diabla szlachecka pycha. No, dobrodzieju, przyznaj,