Tom, Rozdzial

 1 II,18|       ojczyźnie służą! - odrzekł.~Zbrożka twarz oblała się krwią.~
 2 II,18| dostojność to uczynisz, chorągwie Zbrożka i Kalińskiego pójdą sobie,
 3 II,18|       prócz tego wyciąć chorągwie Zbrożka i Kalińskiego niełatwo,
 4 II,19|       miejsc i poczęli patrzyć na Zbrożka jak na szalonego; on zaś,
 5 II,19|   stanęliby niechybnie po stronie Zbrożka. Widział ich i Miller, a
 6 II,19|       wyzywającego w postępowaniu Zbrożka, odparł głosem, który starał
 7 II,19|         podejrzenie co do udziału Zbrożka zgasło w duszy Millera.
 8 II,19|         Co to za ludzie? - spytał Zbrożka Miller.~- To muszą być Kuklinowskiego.
 9 II,19|            więc zwróciwszy się do Zbrożka, zakrzyknął:~- Gdzie ów
10 II,19|     ostatni poczęli się cisnąć do Zbrożka, ruszać groźnie wąsiskami
11 II,19|     Żołnierze polscy spod komendy Zbrożka i Kalińskiego nie pytając
12 II,20|          od nich deputaci do pana Zbrożka z namowami i tam sekretnie
13 II,21|           Jakże to? Spod chorągwi Zbrożka może albo Kalińskiego, albo
14 II,21|  hetmańskich wojsk deputaci, żeby Zbrożka, Kalińskiego i Kuklinowskiego
15 II,21|           odparł pan Andrzej. - U Zbrożka i Kalińskiego wszyscy głośno
16 III,1|           długo ścigały chorągwie Zbrożka i Kalińskiego, przy Szwedach