Tom, Rozdzial

 1  I,4  |       i począł stukać kijem w podłogę; na twarz Oleńki biły ciemne
 2  I,8  |       Aleksandra wbiła oczy w podłogę i nie odrzekła ani słowa.~-
 3  I,20 | zbrakło i padła jak martwa na podłogę.~A między zgromadzonymi
 4 II,4  |     dąb, czaszką uderzywszy o podłogę.~- Bij! - krzyknął Kmicic,
 5 II,19 |    uniesieniu grzmotnął nim o podłogę, aż kryształ rozbił się
 6 II,25 |   które z dźwiękiem upadły na podłogę, a skronie magnata krwią
 7 II,29 |      okna wszystkie runęły na podłogę i szkło szyb rozbiło się
 8 II,41 |    prośbie, mopanku!.. Łbem o podłogę bić! wówczas ci odpowiem!...~
 9 III,15|   ołowianych krat lecących na podłogę, żar, wyziewy ludzkie zmieniają
10 III,19|       list wypadł mu z rąk na podłogę; przez chwilę zdawało się,
11 III,31|  trzykroć poczęła bić głową o podłogę i powtarzać ustawicznie:~-