Tom, Rozdzial

 1 II,41 |  rzekł:~- Proszę za sobą... Paroksyzm zaraz minie... Będziem się
 2 II,41 |    uczuł, że chwyta go nowy paroksyzm febry.~
 3 III,3 |  wzniesioną. Na koniec, gdy paroksyzm śmiechu przeszedł, spytał
 4 III,15|      hańba tobie, szlachto! paroksyzm tobie nowy, wiaro nasza
 5 III,15|      do grobu zstępując, na paroksyzm wasz patrzeć musi... Biada
 6 III,17| chwili uchwycił go pierwszy paroksyzm, tak iż szczęki mu się zacięły
 7 III,17|   zdołał sprowadzić medyka, paroksyzm przeszedł.~
 8 III,19|     przez dwa dni, bo drugi paroksyzm cięższy był od pierwszego;
 9 III,19|  Wasza książęca mość miałeś paroksyzm... Sama choroba często różne
10 III,27| pierwszej zdarzył się zaraz paroksyzm. Wprawdzie nie powtórzył
11 III,30|   dygotać poczęło, jakby je paroksyzm febry chwycił... I naraz