Tom, Rozdzial

 1  I,13 |      a w sercach rósł zapał i odwaga. Zdawać się mogło, że duch
 2 II,16 |      był i Kuklinowski. Sroga odwaga i niezmierna zawziętość
 3 II,17 |       więcej i innych jeszcze odwagą swą zachęcał. Mówiono o
 4 II,19 |       tchórzem, z tym większą odwagą nacierał teraz na księdza
 5 II,19 | fantazja w nim brała, skąd ta odwaga, którą wszystkich przewyższał!
 6 II,37 | świętego miejsca z niezmierną odwagą bronił, potrafiłbym go moją
 7 II,38 | świętego miejsca z niezmierną odwagą bronił, potrafiłbym go moją
 8 II,40 |     obliczu malowała się jeno odwaga i zuchwała płochość, teraz
 9 III,4 |     znajdować się łup obfity, odwaga tak wezbrała w jego sercu,
10 III,6 |     godna tego sławnego pułku odwagą. Lubo napadnięci niespodzianie
11 III,17|    wówczas z desperacką jakąś odwagą rzucał się do oczu, choćby