1-500 | 501-511
Tom, Rozdzial
1 I,1 | różańca, prządki przędły, nic jedna do drugiej nie mówiąc.~
2 I,1 | jej nie widziała panienka nic nadzwyczajnego, ale że dobra
3 I,1 | Bywaj, junaku! bo nie masz nic gorszego w świecie nad oczekiwanie!"~
4 I,1 | pokojach dworskich.~- Ejże, nic to nie szkodzi, bo i mój
5 I,1 | Dalibóg, że takim szerepetkom nic do Kmiciców ani do Billewiczów,
6 I,1 | Billewiczów, jak piskorzom nic do szczuk, choć i to, i
7 I,1 | powiadał, że substancja nic nie stanowi, jeno krew i
8 I,1 | Radziwiłłowie birżańscy nic tu do opieki nie mają!~Panna
9 I,1 | go i wyrokami ścigają - nic to! Ludzie go szanują, byle
10 I,1 | czas! - zawołał Kmicic. - Nic tu już nie wskóram! Miłujesz
11 I,1 | Radziwiłłowie birżańscy nic tu do opieki nie mają..." -
12 I,1 | Panna Aleksandra zrazu nic nie odpowiedziała, jeno
13 I,2 | moim domu obejrzę!~- Na nic to! - odparł Uhlik. - Jutro
14 I,3 | twojej reputacji, bo na nic innego niezdatna, tak jak
15 I,3 | na pasku chodził, a to na nic! Któryś filozof starożytny
16 I,3 | odrzekła panna Aleksandra - i nic ona tak wymownemu kawalerowi
17 I,3 | zatoczył się jak pijany. - Nic tam po was! nie potrzeba
18 I,4 | się o tym mówić.~- Aleś nic nie upatrzyła, duszo ty
19 I,4 | ty nasza najmilejsza?~- Nic! Zresztą nikt go tu nie
20 I,4 | Ale co jej pozostaje!... Nic! jeno łzy i prośba, by pan
21 I,4 | to... nie pozostaje nam nic innego... jak pokłonić się...
22 I,4 | Furda! - rzekł Ranicki. - Nic nam nie uczynią. Teraz wojna;
23 I,4 | wyniosą nam tu piwa grzanego! Nic tu po nas! Siadajmy i jedźmy.
24 I,5 | ciągnął i którzy nie mieli nic do stracenia. Nagarnęło
25 I,5 | Andrzej.~Oleńka nie odrzekła nic, jeno ręce wsparła na kolanach,
26 I,5 | Kmicic.~I jechał na przedzie nic do nikogo nie mówiąc. W
27 I,5 | chwilę nie mógł pan Andrzej nic dojrzeć. Dopiero gdy migotanie
28 I,7 | Co waćpannie jest?~- Nic... nic... Czekaj waść...
29 I,7 | waćpannie jest?~- Nic... nic... Czekaj waść... pozwól...
30 I,7 | znów poskoczył ku niej.~- Nic tu po waćpannie! Okazałaś
31 I,8 | koza!~Marysia nie odrzekła nic, podniosła skopek i odeszła
32 I,8 | dziękujmy oboje, bo ja o nic więcej Go nie proszę, jeno
33 I,8 | że nie wrócę więcej. Za nic mnie tu mają. Niech i tak
34 I,8 | jednak, uznawszy, że tam nic wielkiego nie ma, list oddał,
35 I,8 | zgodę czynić, ale to na nic! - rzekł Charłamp. - Okrutnie
36 I,8 | my niczego dociec!~- Bo i nic nie było. Ale ja chwalę
37 I,8 | uciecha.~- Nie mów na niego nic. To mężny pan!~- Nie neguję
38 I,9 | co się z nią działo?~- Nic się z nią nie działo, jeno
39 I,9 | pan Wołodyjowski~Kmicic nic zrazu nie odrzekł, głowę
40 I,10 | się nawałnica. Na pozór nic nie zdawało się potwierdzać
41 I,10 | ale widać to jasno, że nic nie sprawił, skoro zaraz
42 I,10 | niewoli jęczały?~Wojewoda nic nie odrzekł, a szlachta
43 I,10 | prócz mowy nie miał w sobie nic polskiego. Uchwalono też
44 I,10 | poznali, nie uczynią mu nic złego, jeszcze na drogę
45 I,10 | Pan Skoraszewski klął - nic nie pomogło.~Zegnawszy tak
46 I,11 | Łukowskiem porobiliby fortuny - nic, tylko na podgalaniu mi
47 I,11 | Koniecpolskiego spytajcie. Nic więcej nie powiem! Znam
48 I,12 | godzinę możesz słuchać i nic nie wyrozumiesz.~- Książę
49 I,12 | Przyjdzie i twoja kolej. Na nic tu szukanie i właśnie wtedy
50 I,12 | kiedyś jak trzasło, tak się nic z niej nie zostało. Tu w
51 I,12 | przyjechałem w tej nadziei, że tu nic podobnego się nie stanie.~-
52 I,12 | mnie na dziś wezwał.~- To nic, ale okrutnie zajęty...
53 I,12 | pozamykali wszystkie drzwi, nikt nic nie mógł słyszeć, o czym
54 I,12 | tym, zgadywać powody... Nic żeś nie słyszał?~- Pytałem
55 I,12 | powiedział? - pytał Zagłoba.~- Nic nie chciał mówić, jeno palec
56 I,12 | pułkowniku Wołodyjowski.~- Na nic jeszcze nie zasłużyłem...~-
57 I,12 | zmieszany pan Michał.~- Nie mów nic i wybaczaj, że tak mało,
58 I,12 | tedyby dla mnie samego nic nie zostało. Ale taki to
59 I,12 | panna po ślubie; ale to nic!... Jakże się to twoje dożywocie
60 I,12 | E! nie będzie z tego nic. Niemało o to starań czyniła
61 I,12 | czyniła pierwsza jego żona i nic nie wskórała, aż umarła
62 I,12 | imieniem całej Litwy, że nic z paktów, nic z pergaminów,
63 I,12 | Litwy, że nic z paktów, nic z pergaminów, jeno wojna
64 I,13 | rzekł pan Załęski - ale nic, chudziątka, nie wskórają,
65 I,13 | przyjaźń waćpaństwa zasłużyć.~- Nic nie szkodzi - rzekł Jan
66 I,13 | pytał niespokojnie rycerz.~- Nic, nic!...~Radziwiłł wstał,
67 I,13 | niespokojnie rycerz.~- Nic, nic!...~Radziwiłł wstał, ruszył
68 I,13 | machinacji.~- Bóg widzi, nic nie rozumiem! -zakrzyknął
69 I,13 | ty chcesz powiedzieć?~- Nic, mości książę, jeno, że
70 I,13 | on, jak ślepy i głuchy, nic nie widzi, tylko ją, i patrzy
71 I,13 | spokoju! Tak się już uczepiło! Nic, tylko wzdychaniami żyłem.
72 I,13 | wreszcie: nie uczyniłem jeszcze nic dobrego... nie pojadę...
73 I,13 | pojaśniało. A przecież ona nic nie obiecała i on miał ten
74 I,13 | spojrzenia.~Ale nie było w tym nic dziwnego, bo niżej siedzieli
75 I,13 | przed jedzeniem, temu się nic nie stanie; u nas w Wielkopolsce
76 I,13 | siedział niedaleko, ale nic nie słyszał, nic nie widział,
77 I,13 | niedaleko, ale nic nie słyszał, nic nie widział, bo siedział
78 I,13 | Nie błagajcie go, to na nic! On tego smoka od dawna
79 I,14 | i nie boi się jej, temu nic prostszego w świecie. Was
80 I,14 | rzekł uroczyście książę. - Nic cię nie minie, a więcej
81 I,15 | ojczyzną nieszczęsną!~Stanisław nic nie odpowiedział, jeno dłonie
82 I,15 | żeś już wolny!~- Nie wadzi nic. Bywało się w gorszych opałach
83 I,15 | czoło, ale przez chwilę nic nie mógł dojrzeć prócz,
84 I,15 | tam! - zawołał Jan.~- Za nic. Kule idą wyżej, a z armat
85 I,15 | właśnie w przeciwną stronę. Za nic nie zejdę.~I pan Wołodyjowski,
86 I,15 | trzeba. Dym znowu! Nie widzę nic...~Strzały poczęły słabnąć.~-
87 I,15 | zdobyli - krzyknął Zagłoba.~- Nic to! Jutro powrócą z chorągwiami
88 I,16 | zwariuję!~Radziwiłł nie odrzekł nic. Kmicic klęczał, bladość
89 I,16 | proś mnie o niego, bo to na nic.~Ale pan Andrzej niełatwo
90 I,16 | ludzi nie umie utrzymać. Nic mi po nim. Jedźże naprzód
91 I,16 | Litwy stanie przeciw mnie.~- Nic to, wasza książęca mość!
92 I,17 | matką ożenił, mógłby jak nic być twoim ojcem.~- Jakiś
93 I,17 | Pókim żyw, nie będzie z tego nic!~- Nie, to nie! - rzekł
94 I,17 | czy konia nie usłyszę... Nic nie słychać. Diabli wiedzą,
95 I,17 | sobie skaptować, ale to na nic. Kto dla ojczyzny Radziwiłła
96 I,17 | Panie komendancie! Żołnierz nic nie winien. Noc była ciemna,
97 I,17 | Bij go! łapaj!~- To się na nic nie zdało. On na koniu waszej
98 I,17 | cię czeka i kula w łeb, nic więcej!~- Bom nic więcej
99 I,17 | w łeb, nic więcej!~- Bom nic więcej niewart! - zakrzyknął
100 I,17 | chcecie, a z tego nie będzie nic... Ja żołnierz! co by ja
101 I,17 | paragon.~Kowalski nie odrzekł nic, jeno odjechał trochę od
102 I,17 | rzekł Stankiewicz - bo to nic, że ucieknie, ale jeszcze
103 I,17 | w nocy przy ogniu prawie nic nie widzę. Żebyśmy się mieli
104 I,18 | przez ten czas przyszło. Na nic ich wieszać - przeciwnie,
105 I,20 | bo w jednych Kiejdanach nic ci nie grozi, a tu stanie
106 I,20 | przebierasz miarę, a to nic po tym!~- Dobrze dziewka
107 I,20 | on też wyszedł spokojnie, nic już do nikogo nie mówiąc,
108 I,20 | panienka otworzyła oczy.~- Nic tu po waćpanach - rzekła
109 I,20 | przeciw niej zawinił!~- Za nic! - rzekł z energią Kmicic. -
110 I,20 | Nie pora was nawracać i na nic ta robota, jeno to wam z
111 I,20 | straciłeś!~- Wiedziałem, że na nic się nie przyda was nawracać!...
112 I,21 | mości popsować.~- Choćby nic więcej nie uczynili nad
113 I,21 | Charłampa słyszał, i umilkł.~- Nic to! - rzekł Radziwiłł -
114 I,21 | się rozpogódź, a nie mów nic nikomu, bo co ja ci mówię,
115 I,22 | było potargane. Nie było nic pomiędzy nimi wspólnego
116 I,22 | mękę cierpiał, a jednak za nic w świecie nie byłby odstąpił
117 I,22 | wkrótce dodał w duszy: "Nic mi po tobie, niech cię inny
118 I,22 | stanie...~Lecz nie stało się nic, jeno ochota do uczty się
119 I,22 | nie zwiastował widocznie nic pomyślnego, bo oblicze książęce
120 I,22 | rycerze!... ani słowa!... Nic to! Nagroda ich nie minie!...~
121 I,23 | dzień większa dla mnie męka. Nic tu po mnie w Kiejdanach.
122 I,23 | desperacja pochodzi. Amory to, nic więcej! Gdy podstarzejesz,
123 I,23 | krzywi i coraz krzywsi.~- Nic mi do niej, a jej do mnie.
124 I,23 | trochę krzyku i płaczu... Nic to! Po ślubie weźmiesz ją
125 I,23 | podarła, nie będę jej o nic prosił. Chciałbym jeno być
126 I,23 | nie pomiesza. Tu nie ma nic do roboty, a bezczynność
127 I,23 | sądy znaczą!~- Za Kownem nic, ale tu, gdzie jeszcze kraj
128 I,23 | wystąpić, nie żałować!...~- Nic ja nie będę żałował!~Oblicze
129 I,23 | Byłem ja już w ich ręku i nic mi się nie stało.~- To dobrze.
130 I,23 | wypytywał, powiesz, jak prawda, nic nie dodasz, nic nie ujmiesz.
131 I,23 | prawda, nic nie dodasz, nic nie ujmiesz. Możesz mu się
132 I,23 | skazałem, a tyś ich wyprosił. Nic ci się za to nie stanie,
133 I,24 | długimi pasmami na zachodzie.~Nic nie stawało na przeszkodzie
134 I,24 | dodał Charłamp.~- Waćpanu nic do panny Billewiczówny! -
135 I,24 | szorstko Kmicic.~- Pewnie, że nic, bom już i za stary. Ostatni
136 I,24 | zważać, bo jako rzekłem: na nic ludzka wola przeciw boskiej.
137 I,24 | bez rady!... Nie masz tu nic do roboty, jeno się ze zgryzotą
138 I,24 | nieszczęsnych terminach i w końcu nic nie wymyślić... Trzeba mi
139 I,24 | kogo i czego?... Myśląc nic nie wymyślę, ale tak mi
140 I,24 | być!... Nie mogę... Lepiej nic nie mów... Bodaj mnie zabito!
141 I,25 | bo raz: czuł, że to na nic, po wtóre: nie chciał.~-
142 I,25 | prawdziwą wiarę porzucili. Ale nic to! Prędzej, później ona
143 I,25 | przed lustro i rzekł:~- Nic nowego! Radzi mi książę
144 I,25 | siedziałem, bom nie miał nic innego do roboty. Powiem
145 I,25 | gdzie go mam szukać?~- Nic nie wiem. Co ja mam wiedzieć?
146 I,25 | swego. Bo nie godzi się nic lepszego; ale capita uprzątnąwszy
147 I,25 | Przy tym nie będzie z tego nic... Nie dla Herakliusza córka
148 I,25 | na nich obłowili...~- No, nic nowego! - rzekł książę Bogusław. -
149 I,25 | Radziwiłł ma panować?... Nic to jeszcze Waza, boć oni
150 I,25 | krócicy między łopatki.~- Na nic opór, bo kula w krzyż! -
151 I,26 | jakim cudem zgonili, i to na nic, bo jak mnie tu wasza książęca
152 I,26 | dalej? - rzekł książę.~- Nic dalej! Dalej pojedziem przed
153 I,26 | porwał!~Kmicic nie odrzekł nic; książę zaś zamyślił się
154 I,26 | przy was został. Nie mam nic do stracenia... Ale to przynajmniej
155 I,26 | w którym były pistolety. Nic to - myślę sobie - albo
156 I,26 | żadnym wypadku życiu jego nic nie grozi, bo jego osoba
157 I,26 | się oddechem.~- Żyje!... Nic mu nie będzie! - zawołał
158 I,26 | Żołnierz kiwnął ręką.~- Nic!~- A tamci prędko wrócą?~-
159 I,26 | gotów jeszcze wrócić!~- Nic tu po nas! - krzyknął Soroka. -
160 I,26 | Nie wiedzieliśmy...~- Nic to! - przerwał książę Bogusław. -
161 II,1 | nie stracił; jednakże o nic nie pytał, jak gdyby nic
162 II,1 | nic nie pytał, jak gdyby nic nie pamiętał; oczy miał
163 II,1 | Jedźcie w swoją drogę, nic tu po was!~- Zamknij pysk
164 II,1 | miła.~Smolarz nie odrzekł nic. A tymczasem żołnierze złożyli
165 II,1 | raz. Iść śladem kopyt na nic, boć pewnie mieszkańcy mieli
166 II,2 | muszkietów nie mają, to nic nam nie uczynią, bo z garłaczy
167 II,2 | Głód tu i mizeria - więcej nic! Grzybami żyjemy, ale dla
168 II,2 | pilnie.~- Skóra starta, nic to! Kula po wierzchu przeszła,
169 II,2 | Waszmościowie strzeżcie, więc nic od nich nie przyjmujcie
170 II,2 | porzucić. Czuł przy tym, że ta nić będzie się snuła dalej.
171 II,3 | Andrzej milczenie nakazał, nic nie rzekli ni staremu, ni
172 II,3 | króla jegomości dostać. Nic to jeszcze komendy szwedzkie,
173 II,3 | Jedna nędza u nas, więcej nic. Jakże mnie to onej chudoby
174 II,3 | co?... Za nasze ubóstwo - nic! jak za ubóstwo...Może też
175 II,4 | przywoził. Nie dopytując się o nic i tylko nadstawiając bacznie
176 II,4 | województwa trockiego.~- Nic to, że z zaścianka, byle
177 II,4 | Pilwiszkach zagarnęli, na nic, bo wszystko odsednione.~-
178 II,4 | Nie byłem w Kiejdanach i nic mi do tego, co tam było...
179 II,4 | w pocie czoła zarobił...Nic mnie do całej tej sprawy!
180 II,5 | Bogu, ani przeciw prawu nic nie uczynił. Służyłem wiernie,
181 II,5 | ocalił.~- Jegomość to się nic nie zmienił - zauważył Rzędzian -
182 II,5 | szaloną pałkę mogło strzelić! Nic nam do tego, my oto z ostrzeżenia
183 II,6 | Drugi Zbaraż tu urządzę, nic, jedno drugi Zbaraż! Zadławi
184 II,6 | piśmie mnie pokwitować, jako nic z onych dóbr na własny pożytek
185 II,6 | nie mająca z jego wojskiem nic wspólnego. Co do Zołtareńki,
186 II,6 | miły, toż on całe życie nic innego nie robił.~- Ba!
187 II,6 | Ale tacy ludzie, którzy nic nad siebie nie widzą, nikomu
188 II,7 | przyszłość i nie widział nic jasno. Pójdzie na Podlasie,
189 II,7 | pozostać miano zdrajcy - nic więcej.~Straszyła go też
190 II,7 | Co elektor o nas myśli? Nic... Pisał mi, że o nas nie
191 II,7 | ręku, że się wylizał.~- Nic to! znajdziemy go! wykopiemy!
192 II,7 | sam przez się nie umiał nic wskórać.~- Nie wskórasz.~-
193 II,8 | że się zamysłu wyrzekł.~- Nic to, nie trzeba go było żywym
194 II,8 | spokojnie i przeciw Szwedom nic nie poczynali, bo głowa
195 II,8 | Dla Radziwiłłów?...~Janusz nic nie odpowiedział, oparł
196 II,9 | oczu komendantów wysyłane, nic na rozkazy nie zważają i
197 II,9 | słyszał o Babiniczu.~Na nic to, na nic i do króla jechać,
198 II,9 | Babiniczu.~Na nic to, na nic i do króla jechać, bo za
199 II,9 | jechać, bo za późno... Na nic i na Podlasie jechać, bo
200 II,9 | konfederaci za zdrajcę mają, na nic się na Litwę wracać, bo
201 II,9 | tam Radziwiłł włada, na nic zostawać, bo tu roboty nie
202 II,9 | panienki nawet ręce podnoszą. Nic to tu jeszcze, ale co się
203 II,9 | Ręce są, jeno nie ma nic w rękach i głowy nie ma...~-
204 II,10 | kazał go zjeść okazicielowi. Nic i to! "Vivat protector!" -
205 II,10 | ze zdumienia przez chwilę nic przemówić nie mógł.~- Na
206 II,11 | proszą?~Lisola nie odrzekł nic. Wsparł głowę na ręku i
207 II,11 | Zresztą choćbym się troszczył, nic by to nie pomogło, bo oni
208 II,11 | mają? Jazdę dobrą? tak! i nic więcej... To i Numidowie
209 II,11 | mówić swobodnie.~- Nie mam nic tajnego do powiedzenia -
210 II,11 | bo przez całe tygodnie nic innego nie słyszał, tylko:
211 II,11 | prócz jazdy, nie masz w nas nic dobrego, żadnej cnoty, jeno
212 II,11 | mu przyniesie ten dzień? Nic! Te same smutki, to samo
213 II,12 | ale Kmicic długo jeszcze nic nie słyszał, nic nie rozumiał,
214 II,12 | jeszcze nic nie słyszał, nic nie rozumiał, jak człowiek
215 II,12 | przy mnie po niemiecku, nic się mojej obecności nie
216 II,12 | że w tych wiadomościach nic się jedno drugiego nie trzyma:
217 II,12 | najznamienitszym powiadał. Nie wiesz nic o tym arcyłotrze?...~- Nie
218 II,12 | ale przeciw ostrożności nic nie mam! - odpowiedział
219 II,12 | salwa-gwardia królewska nic już nie znaczy?~Kmicic odetchnął.~-
220 II,12 | udziału w nim dopuścić, bo nic do takiej desperacji piekielnego
221 II,13 | Szwedzi są heretykami, których nic nie wstrzyma i którzy umyślnie
222 II,13 | Głupi! Mniemali, że jej nic więcej prócz murów nie broni,
223 II,13 | przebieg wojny z Chowańskim, nic oczywiście nie mówiąc o
224 II,13 | Niedługo rapcie będą na nic, ale ich nie porozwiązuję,
225 II,13 | jeśli tu przyjdą, to diabli nic nie wskórają, bo tu, w takim
226 II,13 | moc diabelska nie może nic sprawić. Waszmość słyszałeś
227 II,13 | pan Andrzej - bo zresztą nic tam po mnie! Nie gębą ja
228 II,13 | któremuśmy posłuszeństwo winni, nic stanowić nie możemy! - rzekł
229 II,13 | smokach wojska latające,~Nic nie wskórają miecz, ogień
230 II,14 | wyszła znów procesja, bo nic tak nie ukrzepiało walczących,
231 II,14 | mierzeniem, cały oddany walce, na nic niepamiętny; celował, zniżał,
232 II,14 | nie na tuleję, ale i to nic nie szkodzi, bo przecie
233 II,14 | odważnych kawalerów, którzy za nic sobie pericula ważyli, ale
234 II,15 | czary! - powtarzali. - Nic nas tu dobrego nie spotka!~
235 II,15 | działową i po chwili dodał:~- Nic tu nie wystoimy!... Nie
236 II,15 | moim zamiarze i nie mówił nic - odrzekł szorstko Miller.~-
237 II,15 | żołnierz: "Werdo?" - pyta - ona nic. Dopiero pociągnął za płachtę -
238 II,15 | na to: "Przed tygodniem nic ci uczynić nie mogę, bo
239 II,15 | ale kiedy ona mi teraz nic zrobić nie może, to niechże
240 II,15 | przyrody, w każdym razie nic nie wróży ono nam dobrego.
241 II,16 | sądzę; że nie masz w tym nic przeciwnego dyscyplinie?~
242 II,16 | z głowy posłów, tedy już nic innego, prócz podobnych
243 II,16 | by służyć, komu się chce. Nic ci po mnichach! Jeżelić
244 II,16 | ogarnął...~- Chwała Bogu! Nic żeście więcej ze sobą nie
245 II,17 | Śladkowski, podstoli rawski... Nic to! Słuchajcie dalej: Chan,
246 II,17 | coraz żywiej, krzyczał:~- Nic to jeszcze!... Pan Czarniecki,
247 II,17 | Paszkowski), żadnej religii. Nic boskiego ani ludzkiego nie
248 II,17 | oblężonych do tego stopnia, że nic się nie obawiali owych olbrzymich
249 II,17 | Lassoty, oblężeni nie mogli nic widzieć.~Tymczasem między
250 II,17 | do głowy... Wycieczka na nic... Ale chodźmy gdzie do
251 II,17 | rzekł:~- Tu wycieczka na nic. Spostrzegą i odbiją. Tu
252 II,17 | opałach - rzekł Kmicic - nic mi nie będzie, bo takie
253 II,17 | powinna mnie ułapić. Ale nic to! Bądźcie zdrowi i módlcie
254 II,17 | myślę, że mu się uda, i nic się o niego nie boję. To
255 II,17 | długa jak wieki.~- Już chyba nic nie będzie! - rzekł pan
256 II,18 | właściwie mówiąc nie mieli tam nic do roboty, zwłaszcza po
257 II,18 | Kmicic opowiedział pokrótce, nic nie zataił. Oficerowie spoglądali
258 II,18 | zdziwieniem, bo dla nich nic nie mówiło nazwisko Kmicica.
259 II,18 | w jakiej się znajdujesz, nic pomóc ci nie mogę, ale proszę,
260 II,18 | dla waszej dostojności nic to nazwisko: Kmicic! a to
261 II,18 | Kmicic. - Bok trochę pali... Nic to!.. Całkiem mi dobrze!~
262 II,19 | wstydem i hańbą, nie mogąc nic wskórać przeciw fortecy,
263 II,19 | Wreszcie Sadowski rzekł:~- Nic lepszego nie można uczynić,
264 II,19 | ruszyli do szturmu. Teraz za nic cała praca, za nic wszystkie
265 II,19 | Teraz za nic cała praca, za nic wszystkie wysilenia. Mur
266 II,19 | dlatego należy nam okazać, że nic sobie nie robimy ze straty
267 II,19 | trzymał się rękami za głowę i nic nie mówił. Gdy wreszcie
268 II,19 | udając, że nie spostrzega nic wyzywającego w postępowaniu
269 II,19 | jakoby o jałmużnę prosiły, i nic nie obawiając się ludzi.
270 II,19 | przekonanie, że tych ludzi nic nie zachwieje, nic ich nie
271 II,19 | ludzi nic nie zachwieje, nic ich nie złamie, i zniechęcił
272 II,19 | Lecz nie uczyniono jej nic złego. Co więcej, Miller,
273 II,19 | nie mogło już chodzić o nic innego jak o wycofanie się
274 II,19 | rzekł:~- Opłatki !...~- Nic więcej? - spytał ktoś z
275 II,19 | spytał ktoś z tłumu.~- Nic więcej - odpowiedział jak
276 II,19 | bramach.~Lecz nie mogli nic widzieć, bo z wieczora niebo
277 II,20 | Andrzej.~- Nie słyszałem o nim nic, wasza miłość - odrzekł
278 II,20 | chory?~- Bok jeno piecze. Nic to! - odrzekł Kmicic.~I
279 II,21 | majestat, że uczuł, iż nie ma nic droższego na ziemi całej
280 II,21 | Pewnie, miłościwi państwo, że nic więcej, jeno opieka boska
281 II,21 | wszyscy głośno o tym mówili, nic na Millera i Szwedów nie
282 II,22 | Dla Boga, nie może być nic lepszego!~- Mości królu!
283 II,23 | Tyzenhauz. - Ja nie mam nic do ukrywania.~- Ja też nie
284 II,23 | fałszywym prorokiem, ale jemu nic dobrego z oczu nie patrzy.
285 II,23 | pytaj, miłościwy panie, o nic, póki cię teraźniejsza służba
286 II,23 | nie pytaj, bo nie mogę nic powiedzieć, aby sobie drogi
287 II,23 | królestwo!~Król nie odrzekł nic, skinął tylko, aby mu konia
288 II,23 | Andrzej nie odpowiedział nic i przejechał mimo. Dotarłszy
289 II,24 | pytać ze wszystkich stron. - Nic nie słychać!...~- Bo tam
290 II,24 | ręce błagali o ratunek. Nic nie pomogło, nic nie wstrzymało
291 II,24 | ratunek. Nic nie pomogło, nic nie wstrzymało mściwych
292 II,25 | popsuć był zawsze gotów, nic w zamian zbudować, nawet
293 II,25 | w objęcia.~Przez chwilę nic obaj nie mogli przemówić,
294 II,25 | będziecie się zdumiewać.~- Byle nic takiego nie było - rzekł -
295 II,25 | mość zasępić mogło?~- Zgoła nic takiego! - rzekł król -
296 II,25 | nam na niej zależy!~- Za nic mi skarby i klejnoty! -
297 II,26 | gdyż sam to czuję, że mi nic nie jest.~- Musieli cię
298 II,26 | drugim, alem sobie z tego nic nie robił, jeszcze diabeł
299 II,26 | kryminał! - rzekł król.~- Nic to jeszcze, miłościwy panie!
300 II,26 | ojczyzny przerobi, a gdy na nic poszła ta robota, wtedy
301 II,26 | niedźwiedziem się boryka, na nic to, bo, taki syn, nie puszcza!~
302 II,27 | znać, że Szwedzi nie mogąc nic przeciw mocy boskiej wskórać
303 II,28 | tylko mój wybór potwierdzić, nic więcej.~Uśmiechnął się na
304 II,28 | Upór to pana Sapiehy, nic więcej. Nie chce mnie słuchać,
305 II,28 | popróbować.~- W zimę piwo na nic, chyba grzane - rzekł pan
306 II,28 | stał w największej gęstwie, nic to! Moja śmierć albo jego!...
307 II,28 | sapieżyńską.~- Waćpan na wojewodę nic nie mów! Zacny pan! - ozwał
308 II,28 | przestępywał, a jurzył się! Ale nic z tego! Moja głowa w tym,
309 II,29 | za późno, bo już nie miał nic do ofiarowania, bo już nie
310 II,29 | nadziei, i nie pozostało mu nic innego, jak czekać, aby
311 II,29 | je Boże! Nie stanie się nic gorszego!~Dalszą rozmowę
312 II,29 | na sądzie bożym i ludzie nic do niego nie mają!~Tu zwrócił
313 II,29 | służbie, bom trzy dni już nic w gębie nie miał i nogi
314 II,32 | wiedz o tym, że nie tylko on nic księciu Bogusławowi nie
315 II,33 | się waść!... Desperacją nic nie wskórasz!...~- Ja nie
316 II,33 | Wobec takich zasług za nic dawne grzechy! Dla Boga!
317 II,33 | wychylił do dna.~- Nie masz tu nic straconego - rzekł Jan Skrzetuski -
318 II,33 | Zagłoba - bo widać z tego, że nic dziewce nie grozi.~- To
319 II,33 | wcale na odwrót, ale zrazu nic nie odrzekł, bo się bardzo
320 II,34 | Szweda, miłościwy panie!... Nic tu już więcej nie wysiedzę;
321 II,34 | Przyszła pora Szwedów bić? jaż nic innego nie będę czynił...
322 II,34 | została pod jej opieką, to nic złego spotkać ją nie może.
323 II,34 | manierkę na wódkę.~Pan Kmicic nic nie mówiąc wytrzasnął w
324 II,34 | Każę powiedzieć jej... Na nic! Nie uwierzy!... Listu czytać
325 II,34 | pozwolił, ale samowolnie nic przedsięwziąść nie śmieli,
326 II,34 | czego lepszego był niewart! Nic to! Niech mnie w pierwszej
327 II,35 | nie spodziewał się ujrzeć nic podobnego i nie mógł wyjść
328 II,35 | substancja nie torba sieczki?~- Nic to teraz nie przynosi. Ale
329 II,35 | miała najlepszy dowód, że nic złego nie zamyślam, skoro
330 II,35 | starosta - co mogę mieć? Nic!~- Janie!... tyś się z Babiniczem
331 II,35 | Ja przeciw dziewczynie nic nie mówię... Nie bałamuci
332 II,35 | zechcesz, jać nie mam więcej nic do gadania.~Tu pan Zamoyski
333 II,36 | ustąpił... Ale potem nie chcę nic o niej wiedzieć... I nie
334 II,36 | wyniosę.~- Nie chodzi też o nic więcej - odrzekła księżna -
335 II,36 | aż do Krasnegostawu dam. Nic cię tu spotkać złego nie
336 II,36 | A co tam? - spytała.~- Nic! pan starosta kałuski jeszcze
337 II,36 | waćpannę mojemu męstwu poleca. Nic więcej.~Tu zwrócił się do
338 II,36 | twarz rękoma, lecz nie mogła nic mówić, jeno powtarzała raz
339 II,36 | ponownie przyrzekam, iż nic mnie od spełnienia powierzonej
340 II,37 | hetman - iż Kmicic widząc, że nic mu tu już do roboty nie
341 II,37 | Babinicza, więc nie rzekła nic - westchnęła cicho i odjechała.~
342 II,38 | hetman - iż Kmicic widząc, że nic mu tu już do roboty nie
343 II,38 | Babinicza, więc nie rzekła nic - westchnęła cicho i odjechała.~
344 II,40 | w Prusach, iż osoby jego nic złego w tej wyprawie nie
345 II,40 | czym był tak trzeźwy, jakby nic w usta nie brał. Z ludźmi
346 II,40 | poseł wiele miał do żądania, nic do ofiarowania.~Na szczęście,
347 II,40 | spokoju do Prus odejść, nic więcej nie wymagając, jak
348 II,40 | znów brwi zmarszczył.~- Nic tu po tobie - rzekł do Sakowicza -
349 II,41 | postawił...~Kmicic nie odrzekł nic i tylko oczami chciał przebić
350 II,41 | przyjechać?...~Kmicic nie odrzekł nic.~- Chybaś na pokrewieństwo
351 II,41 | może mi legnąć przyjdzie nic mi po układach na pojutrze...~-
352 II,41 | wachmistrza.~Kmicic nie mówił nic więcej, tylko wyciągnąwszy
353 II,41 | waszej miłości.~- A mnie nic nie miało się stać?~- Waszej
354 II,42 | pogrążyć.~Kmicic nie odrzekł nic, bo też i nie było czasu
355 II,42 | powtórzył Kmicic.~Lecz tej nocy nic już nie obmyślił. Za to
356 II,42 | bowiem tylko szańczyki, nic więcej. Można się było z
357 III,2 | mogła pamiętać, bo nigdy nic podobnego nie było, ale
358 III,2 | się, że jest dragonem... Nic on na godność nie uważa,
359 III,2 | Zamościu. Eques polonus sum, nic więcej, co? Alem u siebie.
360 III,2 | lgną do starego Zagłoby... Nic, tylko się opędzać... Ledwiem
361 III,3 | spytał ujrzawszy Sapiehę.~- Nic! Pan starosta nie chce gadać
362 III,3 | o afektach dla ojczyzny. Nic mi też milszego jak przyjaźń
363 III,4 | gęsty.~Ujechali pół mili - nic! Cisza wkoło, głębiny leśne
364 III,5 | położyli się Szwedzi spać nic w usta nie biorąc i bez
365 III,5 | Duglas.~Król, który dotąd nic nie mówił, wstał na znak,
366 III,6 | Polanowski do Wołodyjowskiego. - Nic dobrego nie będzie, bo u
367 III,6 | stanowczo nie można było nic ważniejszego wskórać; dlatego
368 III,6 | Co rzekł na mój list?~- Nic nie rzekł - odpowiedział
369 III,6 | mocniej zacisnąć, bo się na nic utrzęsę... Już mi i sił
370 III,6 | że nie pozostało w nich nic człowieczego; te zaś, których
371 III,7 | czyni.~- W Bogu nadzieja, że nic nie sprawią!~Na to pan Zagłoba:~-
372 III,7 | niż w Bogusławowym ręku.~- Nic to! - zakrzyknął Wołodyjowski -
373 III,7 | podchodziłem, więc dobrze nic nie wiem. Ale miarkując
374 III,7 | pokarał.~- O wa! Nie będzie mi nic!~Biedny pan Roch nie był
375 III,7 | nad brzegiem.~Lecz straże nic nie widziały. Jeden z żołnierzy
376 III,7 | nad wodą, więc nie mógł nic dostrzec, nie chciał zaś
377 III,8 | znaczniejszym zostanie, u nas zaś nic to. Po staremu jazda w dym
378 III,8 | uczynić! Do bitwy oni na nic. Szwedowie ich ze sobą do
379 III,8 | mości.~Król nie odrzekł nic; wszystkie czoła zmarszczyły
380 III,8 | przerzuciły, a dlatego mu nic. Obejrzał się, gdzie jest,
381 III,9 | armia jego nie miała teraz nic do roboty i mogła pospieszyć
382 III,9 | wiem, czego tam szuka, bo nic nie znajdzie. Na psa taka
383 III,9 | lecz długi czas nie było nic słychać prócz słowików,
384 III,9 | jak srebrna wstęga, ale nic nie było na niej widać,
385 III,9 | oddech; nie było słychać nic prócz kląskania słowików
386 III,9 | dusze żołnierskie. Przeszli, nic nie podejrzewając, tak blisko
387 III,9 | chorągwi pułkowej, i znów nic nie widziałeś, jeno łoskot
388 III,10| nie straciliście, mówisz, nic?~- Owszem. Straciliśmy cztery,
389 III,10| następować! Nie przedsięwezmą nic! Prędzej (powiada) przez
390 III,10| brzegu, że szum okrutny. Nic to! Wojewoda pazia w ucho: "
391 III,10| jak ceber! Jedna taka na nic okop zaprószy!~- Nie powiadaj
392 III,10| poszły, ale nie sprawiły nic, jeszcześmy armaty stracili.
393 III,11| Wola boska, nie ludzka moc! Nic to! (powiada) każdemu zdarzy
394 III,11| ale on nie z takich.~- Nic i ja przeciw niemu nie powiem,
395 III,11| w blaskach wieczornych. Nic wspanialszego nie widzieli
396 III,11| Sapieże zaś nie pozostawało nic więcej, jak czekać, póki
397 III,11| pod Janowem.~I niepomny na nic, rzucił się jak szalony
398 III,11| książę z nią uczynił?~- Nic nie wskórał.~Nastało milczenie,
399 III,12| ruszył. Nie rzekł na to nic, zęby tylko zacisnął, bo
400 III,12| póki nie wypocznie, to na nic. Trudy i niewywczasy a ciągłe
401 III,12| ale to gemajny; nie wiedzą nic, a on, jako oficer, był
402 III,12| wyprowadził, bo oni w oblężeniu na nic, i powiódłbym ich do Buga
403 III,12| ich do Buga i Narwi.~- Na nic, nie na nic - odrzekł Wołodyjowski -
404 III,12| Narwi.~- Na nic, nie na nic - odrzekł Wołodyjowski -
405 III,12| wycieczek nie można było nic ważniejszego przedsięwziąść.
406 III,12| bez duszy i o niczym mówić nic nie mógł.~Skrzyknięto się
407 III,12| którym szable nie mogły nic wskórać.~Przeszło pięciuset
408 III,12| ich ręku, póty nie mogłem nic wskórać przeciw Bramie,
409 III,12| król. - Tyzenhauz! patrz! - Nic nie widać, miłościwy królu!~-
410 III,12| jeść przysłać, bo od rana nic w gębie nie mieli !~- Żyje
411 III,13| ruszył. Nie rzekł na to nic, zęby tylko zacisnął, bo
412 III,13| póki nie wypocznie, to na nic. Trudy i niewywczasy a ciągłe
413 III,13| ale to gemajny; nie wiedzą nic, a on, jako oficer, był
414 III,13| wyprowadził, bo oni w oblężeniu na nic, i powiódłbym ich do Buga
415 III,13| ich do Buga i Narwi.~- Na nic, nie na nic - odrzekł Wołodyjowski -
416 III,13| Narwi.~- Na nic, nie na nic - odrzekł Wołodyjowski -
417 III,13| wycieczek nie można było nic ważniejszego przedsięwziąść.
418 III,13| bez duszy i o niczym mówić nic nie mógł.~Skrzyknięto się
419 III,13| którym szable nie mogły nic wskórać.~Przeszło pięciuset
420 III,13| ich ręku, póty nie mogłem nic wskórać przeciw Bramie,
421 III,13| król. - Tyzenhauz! patrz! - Nic nie widać, miłościwy królu!~-
422 III,13| jeść przysłać, bo od rana nic w gębie nie mieli !~- Żyje
423 III,14| błaga, bo mu zguba grozi. My nic! Na granicy elektorskiej
424 III,14| była królewną szwedzką, nic by lepszego nie wymyślił.
425 III,14| uszczknąć.~- Pewnie to było! Nic innego! - ozwał się pan
426 III,14| będąc krzyknął z bólu.~- Nic to! - zawołał Kmicic. -
427 III,14| nastąpić. Ręka Boża, mówię, nic więcej! Sam on to pomyślał
428 III,14| nie powiadaj o niej jeno nic złego, bo po wyzdrowieniu
429 III,14| Choćbym chciał, nie mogę nic złego o niej powiedzieć,
430 III,15| bojowa, że zapędowi ich nic się oprzeć nie mogło. Brali
431 III,15| weszła, pan Zagłoba sam nić siarkową zapalił, po czym
432 III,15| jakiś, w którym nie masz nic ludzkiego, krzyknie: "Pardon!
433 III,15| widząc, że już życiu jego nic nie grozi, uznał za stosowne
434 III,16| każde-dotknięcie ręki, każde słowo, nic nie szło na darmo, jeno
435 III,16| kształt mógł coś, ale mógł i nic nie znaczyć. Gra ta nie
436 III,16| schronić.~Oleńka nie odrzekła nic.~Ketling czekał jeszcze
437 III,16| na to porwał..." Zresztą nic więcej nie wiem... Jeno
438 III,16| zgubę, jeżeli nie mogła nic mu w zamian prócz przyjaźni
439 III,17| utonął, a ja nie mówiłem nic, jeszczem się w boki brał
440 III,17| nastawać... Tyś Radziwiłł! Nic to! nie masz hetmanów w
441 III,17| Miecznik nie odrzekł nic, tylko spojrzał nieco bokiem
442 III,17| zbrojną ręką przeciwi; za nic mu ojczyzna, byle prywaty
443 III,17| dyg przynależny nie chcąc nic odpowiadać.~Tymczasem miecznik
444 III,17| wrócim. To nasze strony, nic nam tam nie grozi.~- Jako
445 III,17| Lecz pan Sakowicz długo nic nie odpowiadał, wreszcie
446 III,17| nowego? co nowego?~- Ej, nic! będę drużbą waszej książęcej
447 III,18| ni kanclerzy nie macie. Nic to! elektorami wszakże jesteście,
448 III,18| obierze, chociażby armaty, na nic! bo już nie zboczy. W dziada
449 III,18| książęcej mości za Prudy...~- Nic to! Przed wieczorem? to
450 III,19| całą noc patrzył w sufit, nic nie mówiąc. Nazajutrz, po
451 III,19| prawda!~- I co później?~- Nic już nie pamiętam, jeno taki
452 III,19| turnieje, a wszystko to na nic! na nic!...~- Mnie już dawno
453 III,19| a wszystko to na nic! na nic!...~- Mnie już dawno i na
454 III,19| z rodu.~- Bez pieniędzy nic rebelia nie wskóra.~- A
455 III,20| wdzięczności i modlitwy nic mu więcej dać nie mogę...~
456 III,20| gdy Oleńka nie odrzekła nic, tylko jeszcze mocniej płakać
457 III,20| jednacy! Nie płacz! Płakaniem nic nie wskórasz, a tu radzić
458 III,20| której Bogusławowa jedno nic. Tamto poważny senator,
459 III,21| rycerzy, a nie mówiono mi nic... Waćpaństwo ich nie znacie...
460 III,21| Waćpaństwo o nim nie słyszeli?~- Nic, co mi i dziwno.~Anusia
461 III,21| suponujesz?~- Boże uchowaj, nic nie suponuję!~- A pan Babinicz,
462 III,21| jednak przez długi czas nic jej nie donosił.~Ketling
463 III,21| prawdę - odrzekł oficer - i nic nie zataję, mniemając, że
464 III,21| książęce, i działa. Nigdy nic podobnego nie widziałem.
465 III,21| brzemię ciężkich myśli.~- Nic! Myślałam, że to imię sami
466 III,22| strony?~- Z zeznań żołnierzy nic nie można wydobyć - odpowiedział
467 III,22| stało.~Oleńka nie odrzekła nic; miecznika oczywiście nigdy
468 III,22| samą twarz z pistoletu i na nic się to nie przydało.~Bolało
469 III,22| protekcja pana Sapieżyńska na nic, bo on jeno w Witebskiem
470 III,22| Witebskiem może wskórać, tu nic. Zresztą sam się tą sprawą
471 III,23| krzywdę i niewolę, a przecież nic im się tu nie stało i nie
472 III,23| że gdy ich nie ma, to na nic uciekać z Taurogów, bo można
473 III,23| pytałem, co potem. Nie rzekł nic. A tu siły nasze kruszeją,
474 III,23| mogłam! To ja ci jeszcze nic nie mówiłam? O Boże! Boże!
475 III,23| nie mówiłam? O Boże! Boże! Nic nie wiesz? Pan Babinicz
476 III,24| armia ta nie miała tymczasem nic lepszego do roboty, jak
477 III,24| Podjazd wrócił głęboką nocą, nic nie widziawszy i niczego
478 III,24| zapałem, przeciw któremu nic ostać się nie zdołało.~Duglas
479 III,24| że nie mogli tym razem nic wskórać przeciw Bogusławowi,
480 III,24| szklenic i tak mówiąc:~- Nic to! Już moja głowa od maja
481 III,24| pijaństwa odzwyczaić. Na nic dobry przykład! Alem mu
482 III,24| Otóż ja mówię wam, że nic nie będzie...~Kmicic, który
483 III,24| Marudzisz waść!~- Mówię, że nic nie będzie! - odparł Zagłoba. -
484 III,25| armia ta nie miała tymczasem nic lepszego do roboty, jak
485 III,25| Podjazd wrócił głęboką nocą, nic nie widziawszy i niczego
486 III,25| zapałem, przeciw któremu nic ostać się nie zdołało.~Duglas
487 III,25| że nie mogli tym razem nic wskórać przeciw Bogusławowi,
488 III,25| szklenic i tak mówiąc:~- Nic to! Już moja głowa od maja
489 III,25| pijaństwa odzwyczaić. Na nic dobry przykład! Alem mu
490 III,25| Otóż ja mówię wam, że nic nie będzie...~Kmicic, który
491 III,25| Marudzisz waść!~- Mówię, że nic nie będzie! - odparł Zagłoba. -
492 III,26| był spokojny i sumienie nic mu nie wyrzucało, bo była
493 III,26| polu lud, nie utraciwszy nic ze swej zdolności do zasadzek
494 III,26| ten sposób, nie stracili nic ze swej nadludzkiej prawie
495 III,26| dywizja na twoją robotę. Nic, jeno zgliszcza i cadavera.
496 III,26| Przez chwilę nie widać nic. Aż zagrzmiało coś i dźwięk
497 III,26| krzyknął- ustępuj, ustępuj! nic ich nie wstrzyma!" A Carolus
498 III,26| wstrzyma!" A Carolus na to: "Na nic przed nimi ustępować, trzeba
499 III,27| pomoc rozerwanej rajtarii.~"Nic to! - pomyślał - za chwilę
500 III,27| Wołodyjowski nie odrzekł nic, jednakowoż pomyślał w duszy:~"
1-500 | 501-511 |