Tom, Rozdzial
1 I,1 | owych szaraczków dowiedział, którzy z tych stron do mnie przybyli.
2 I,1 | takich szlachetków przewraca, którzy równymi nam się być mienią.
3 I,1 | szlachta wszystko familianci, którzy po dwóch na jedną kobyłę
4 I,1 | Exemplum: moi kompanionowie, którzy gdzie indziej dawno by w
5 I,1 | familianci u nas Kokosińscy, którzy się Pypką pieczętują...
6 I,3 | prezentuje. Są inni Kmicicowie, którzy się Chorągwiami pieczętują,
7 I,3 | Oblegliśmy burmistrza i tych, którzy się w rynku zatarasowali.
8 I,4 | chłopów mejszagolskich, którzy smołę wieźli, na gościńcu
9 I,4 | widzę, zdrajcy niegodni, którzy i siebie, i jego plamią.
10 I,5 | Niestety! mało było takich, którzy usłuchali uniwersałów, ci
11 I,5 | do hetmanów nie ciągnął i którzy nie mieli nic do stracenia.
12 I,5 | żyw ! bywaj !~Żołnierze, którzy roztasowywali się w czeladnej,
13 I,5 | zamieszanie. Przylecieli i ci, którzy już się byli pokładli w
14 I,5 | mówili starsi, już młodsi, którzy dla omłotów zimowych nie
15 I,6 | około stu zbrojnych ludzi, którzy się zmieniali kolejno, stanęło
16 I,6 | usiłowania tych nawet obywateli, którzy życie i mienie w ofierze
17 I,6 | partyj nie wiadomo czyich, którzy pod barwą Radziwiłła, Gosiewskiego
18 I,7 | i rozmaici dygnitarze, którzy potem razem z królem przed
19 I,7 | ze sobą tych swawolników, którzy, miarkując z tego, co ludzie
20 I,7 | Gościewiczami, bez Stakjanów, którzy nie mogli przybyć na czas,
21 I,7 | mną są ludzie laudańscy, którzy z wojny wrócili, i ci mają
22 I,7 | rapciami ludzi Kmicicowych, którzy odtąd mieli orać rolę w
23 I,8 | Siła ludzi się włóczy, którzy się familiantami powiadają
24 I,8 | wypytywał, aż mu ludzie tutejsi, którzy tam jeszcze służą, powiedzieli,
25 I,9 | reszty. Było tam kilku mężów, którzy śmiało mogli mi stawić czoło.~-
26 I,10 | inny; ale ci natomiast, którzy w domach woleli siedzieć,
27 I,10 | wielu wziąść pachołków, którzy by ciała i sprzętów pana
28 I,10 | spokojni, istni rzemieślnicy, którzy do mistrzostwa doszli w
29 I,10 | serca i otuchy; tym bowiem, którzy spoglądali na monarszy niemal
30 I,10 | Nadjechali i bazarnicy, którzy nie mogąc się w rynku pomieścić
31 I,10 | nie my, bracia szlachta, którzy ją piersiami naszymi zasłaniamy.~
32 I,10 | udział sami tacy dygnitarze, którzy się na wojnie nie znali.
33 I,10 | noga tych nieprzyjaciół, którzy jako burza zbliżają się
34 I,10 | i swymi prześladowcami, którzy w końcu, bez uwagi na ród
35 I,10 | znalazło się kilkuset szlachty, którzy nie chcieli być gorszymi
36 I,10 | cofali się za włóczników, którzy utkwiwszy jeden koniec włóczni
37 I,10 | bo nie wymarli ludzie, którzy brali w nich udział. Wszakże
38 I,10 | niemczyzną z tymi ze szlachty, którzy ten język przez stosunki
39 I,10 | północy, nadeszli ci ludzie, którzy dotychczas w osobnych stali
40 I,10 | na drugiego. Byli tacy, którzy mieli ochotę, i nie strach
41 I,10 | wojny bierze.~Ochotnicy, którzy należeli do podjazdu, spoglądali
42 I,11 | poślij wszystkich tych, którzy onę kapitulację pod Ujściem
43 I,11 | smolarzy i osaczników, którzy częstokroć przez całe życie
44 I,12 | mogłem pomieścić wszystkich, którzy się garnęli, a między tymi,
45 I,12 | której mieszkają ci z Żydów, którzy mają pozwolenie. Jadąc tędy,
46 I,12 | heretyków ze wszystkiej Żmudzi, którzy tu pod osłoną Radziwiłłów
47 I,12 | księcia pana, a są tacy, którzy całe życie siedzą.~- Dziwno
48 I,12 | i od elektora. Są tacy, którzy powiadają, że książę z Moskwą
49 I,12 | starych żołnierzy żyje, którzy mnie pod Puckiem i pod Trzcianą
50 I,12 | Trzcianą pamiętają; ale ci, którzy dotąd żyją, nigdy nie zapomną.~-
51 I,12 | bardzo książę na swych gości, którzy mu zaufali, łaskaw.~- Co
52 I,12 | dobrodzieje! Choć są tacy, którzy mówią, że to dobrze, bo
53 I,12 | szlachty słuchały mówców, którzy, stojąc pośrodku, gestykulowali
54 I,12 | tylko otrzymują nagrody, którzy mają grzbiet wierzbowy,
55 I,12 | swych przyjaciół ani tych, którzy ojczyźnie pod jego wodzą
56 I,12 | trzymający straż w bramie, którzy, wypadłszy z odwachu, stanęli
57 I,13 | zebranych na estradzie, którzy podnieśli się w chwili,
58 I,13 | dziewczyna - i nie ma już tych, którzy go do występków popychali;
59 I,13 | i siostra!" - mówili ci, którzy ich nie znali, ale inni
60 I,13 | w Kmicicu:~- Hańba tym, którzy przy hetmanie stają!...
61 I,14 | oficerów obcego pochodzenia, którzy, jako cudzoziemcy, nie mogli
62 I,14 | wysłuchał i żyw dotąd, i ci, którzy ów wyraz wymówili, żywi
63 I,14 | kar i mąk dla buntowników, którzy ośmielili się nie iść jak
64 I,14 | cudzoziemców, ale ludzi swoich, którzy by mogli pociągnąć innych
65 I,14 | terque quaterque beati, którzy możecie zginąć!... Zali
66 I,14 | mogło... Znajdźcież wy,, którzy mnie odstępujecie, środek
67 I,14 | których gotowość liczyłem, którzy powinni mi byli ufać, którzy
68 I,14 | którzy powinni mi byli ufać, którzy mi ufność na krucyfiksie
69 I,14 | chrześcijaństwa, dajże mi ludzi, którzy by zrozumieli myśl moją
70 I,15 | Stachowicza i dwóch oficerów, którzy poszli w deputacji - mówił
71 I,16 | walczyć niż z żołnierzami, którzy by się jej przydać mogli.
72 I,16 | Wołodyjowskiego laudańscy ludzie, którzy okrutnie mnie nienawidzą.~-
73 I,17 | zostać, czyli iść z nami, którzy ostatni dech chcemy za ojczyznę
74 I,17 | jawnej zdrady? Szczęśliwi, którzy podobnych pytań nie potrzebowali
75 I,17 | Skrzetuski - że Tatarowie, którzy pana Rewerę Potockiego przeciw
76 I,17 | przez ludzi laudańskich, którzy biegli jeden przez drugiego
77 I,17 | wyjątkiem dwóch czy trzech, którzy cię u mnie widzieli?~- Co
78 I,17 | posłużyć dragoni pana Rocha, którzy wszyscy z wyjątkiem jego
79 I,18 | niezbyt pospiesznie, ku swoim, którzy także zbliżyli się rysią
80 I,18 | prawda niewielu znajdzie, którzy by mu chcieli negować -
81 I,19 | niektórzy starzy żołnierze, którzy wiek życia pod Radziwiłłami
82 I,19 | zwróciła się przeciw tym, którzy owego upokorzenia byli powodem,
83 I,19 | Wołodyjowskiego, tych pułkowników, którzy przy nim byli, i całą chorągiew
84 I,20 | gdyby nie warchołowie, którzy najzacniejsze cnotliwego
85 I,20 | boś żołnierzów zacnych, którzy się przy ojczyźnie oponowali,
86 I,20 | rycerz skinął na żołnierzy, którzy puścili go natychmiast,
87 I,20 | jego i tych wszystkich, którzy przy niej stawają.~- Dla
88 I,21 | Horotkiewicz i Jakub Kmicic, którzy tam stali na czele chorągwi
89 I,21 | nie wszyscy, bo są tacy, którzy w waszą książęcą mość jeszcze
90 I,21 | gotowy, bo wiem, że są tacy, którzy się chwieją...~- Nie ma
91 I,22 | więc opierać się mogą ci, którzy na łaskę i niełaskę strasznego
92 I,22 | cudzoziemskiego autoramentu, którzy prawie wszyscy przy księciu
93 I,22 | mówił - damy rady tym, którzy chcą zgubić ojczyznę! Bóg
94 I,22 | niepodobna - mówili ci, którzy do niedawna z niechęcią
95 I,22 | lepsze!~Byli wszelako i tacy, którzy trzęśli głowami albo wzrokiem
96 I,22 | one z ust ludzi słabych, którzy w niebezpieczeństwie pierwsi
97 I,22 | łaskawych na Kiejdany, którzy przybyli nawet i z dalekich
98 I,23 | jeszcze możni obywatele, którzy ze mną trzymają... Tyś mi
99 I,23 | bo tam są konfederaci, którzy z obozu wyszli i przeciw
100 I,24 | drogi oraz wyborem ludzi, którzy mieli mu towarzyszyć, postanowił
101 I,24 | wreszcie sześciu pewnych, którzy dawniej jeszcze pod nim
102 I,24 | francuski ład musztrowany, którzy pieszą i konną służbę zarówno
103 I,25 | powiększali ci jeszcze, którzy mogli z lewego brzegu Wilii,
104 I,25 | nie odstraszała zbiegów, którzy woleli czekać na lepsze
105 I,25 | i jego sprzymierzonych, którzy wycinali w pień ludność
106 I,25 | błądzę jako owi heretycy, którzy prawdziwą wiarę porzucili.
107 I,25 | większa, konfederaci owi, którzy teraz pustoszą dobra księcia
108 I,25 | frantach konfederatach, którzy się przeciw mnie zbuntowali
109 I,25 | razem wycinać tych ludzi, którzy króla i ojczyzny nie chcą
110 I,25 | rzekł Kmicic - łżą ci tylko, którzy się boją, a ja się nikogo
111 I,25 | dwudziestu - rzekł Kmicic - którzy niczego się nie spodziewają,
112 I,25 | w tej Rzeczypospolitej, którzy nie chcą za czerwone sukno
113 I,25 | oczyma dworzan i masztalerzy, którzy zebrawszy się gromadką przed
114 I,26 | Kmicica, to na Lubieńca, którzy trzymali cugle jego konia,
115 I,26 | głosy.~Trzej żołnierze, którzy jeszcze siedzieli na koniach,
116 I,26 | kowala i jego pomocników, którzy patrzyli aż dotąd z niemym
117 I,26 | jeden z trzech żołnierzy, którzy pognali za księciem.~- A
118 II,1 | znał dobrze proceder ludzi, którzy konie kradną lub łupem biorą.~
119 II,2 | obronią; bo są tam tacy, którzy przejadą, jako i myśmy przejechali.~-
120 II,2 | składała się Kmicicowa partia, którzy we dnie przepijali i tracili
121 II,2 | ale wszystkim pułkownikom, którzy ojczyzny dla Radziwiłła
122 II,3 | się między żołnierzami, którzy radzi byli wyjechać z lasu
123 II,4 | proszę, za zdrajcy?~- Ci, którzy króla i Rzeczypospolitej
124 II,4 | widział wiele szlachty, którzy się przednimi chronili,
125 II,4 | Niemało to tam zacnych służy, którzy woleli swojego pana nad
126 II,4 | i z innymi pułkownikami, którzy ze Żmudzi przyszli.~- Bogu
127 II,4 | Jakoż widzi mi się, że są, którzy nie chcą powiedzieć, dokąd
128 II,4 | zaczął krzyczeć na żołnierzy, którzy zostali przed sienią:~-
129 II,4 | wszystkich rannych i zabitych, którzy się znajdą, odwieź ich panu
130 II,4 | jedzie, a konfederatów bije, którzy właśnie przy królu stoją?
131 II,5 | przez żołnierzy pozajmowane, którzy i tak nie wszyscy mogli
132 II,5 | i rodzicieli opatrzyłem, którzy teraz spokojnie w Rzędzianach
133 II,5 | mordami, że już chyba i ci, którzy świętych młodzianków za
134 II,6 | znaki i grożące karami tym, którzy by się nie stawili. Pierwszy
135 II,6 | od chorągwi do egzakcyj, którzy pieniądze i żywność za kwitami
136 II,6 | przeciw Tatarom; byli tacy, którzy jeszcze szwedzkie wojny
137 II,6 | i nawet ci z przywódców, którzy z początku nieradzi byli
138 II,6 | to lubi. Zdrajcy tylko, którzy nieszczere myśli dla ojczyzny
139 II,6 | nich się nawrócił, a tym, którzy tego nie uczynią, majętności
140 II,6 | wszyscy nieprzyjaciele, którzy w granicach Rzeczypospolitej
141 II,6 | przecie jeszcze są tacy, którzy go nie opuścili, że są serca
142 II,6 | potęgą; ale byli i tacy, którzy twierdzili, że to nie Radziwiłł,
143 II,6 | zaczęli napływać i zbiegowie, którzy potwierdzili wiadomość,
144 II,6 | zetrzesz mi tam tych hultajów, którzy miastu nieobronnemu grożą.
145 II,6 | drogę, Byli nawet tacy, którzy dziwili się, że pan Zagłoba
146 II,6 | nie ma. Ale tacy ludzie, którzy nic nad siebie nie widzą,
147 II,6 | szlachty spod Tykocina, którzy przywieźli wieść, że pojazdy
148 II,7 | czyniąc im żadnego wstrętu, którzy też dostali się szczęśliwie
149 II,7 | jeden z tych rzadkich ludzi, którzy z dobrą wiarą nam służą.~-
150 II,8 | przynajmniej od tych zasłonić, którzy praktyki przeciw świętej
151 II,8 | wszystkich Billewiczów odpowiesz, którzy, wiem to dobrze, nie liczą
152 II,9 | części zajęty przez Szwedów, którzy jednak, ograniczając się
153 II,9 | osadziła w niej jezuitów, którzy mieli uczyć wiary i łagodzić
154 II,9 | zhukiwać po lasach. Ci, którzy wyrabiali potaż i smołę,
155 II,9 | wyrabiali potaż i smołę, i ci, którzy zbieraniem chmielu się trudnili,
156 II,9 | i drwale, i rybitwowie, którzy zastawiali więcierze po
157 II,9 | niechłopską fantazję.~Kiemlicze, którzy ich znali, zapewniali pana
158 II,9 | świata przystęp".~Chmielarze, którzy swój towar dostawiali aż
159 II,9 | Przasnyszu roi się od Szwedów, którzy tak już tam gospodarują
160 II,9 | chętnie nakłaniając ucha tym, którzy twierdzili, że i zajazdy,
161 II,9 | zali będzie lepiej tym, którzy nagrzeszywszy, niczym win
162 II,9 | złożone ze starych rabusiów, którzy całe Niemcy katolickie splądrowali
163 II,10 | to domy tych mieszkańców, którzy pouciekali z miasta nie
164 II,10 | znosić obcego panowania lub którzy stawili opór w chwili, gdy
165 II,10 | niezmierna ilość Cyganów, którzy, nie wiadomo dlaczego, przyciągnęli
166 II,10 | zagorzali stronnicy szwedzcy, którzy w oczekiwaniu na powrót
167 II,10 | zdesperowanych, obojętnych, którzy do głębi duszy byli przekonani,
168 II,11 | marszałku Lubomirskim. Ci, którzy go dobrze znali, twierdzili,
169 II,11 | Głogowej i z garści wiernych, którzy los jego dzielili, coraz
170 II,11 | na tych swoich poddanych, którzy się do ostatecznej ruiny
171 II,11 | w Wieluniu, że są tacy, którzy namawiają jego królewską
172 II,12 | i przeraźliwe żebraków, którzy siedząc po dwóch brzegach
173 II,12 | nas teraz mieszkających, którzy nas radą w tych okrutnych
174 II,12 | hołd kwarcianych czeka, którzy pod panem Potockim zostają.~-
175 II,12 | A przecie tam są tacy, którzy mu nie służą i przy ojczyźnie
176 II,12 | dzieje. Wymień mi tych, którzy mu do zguby ojczyzny dopomogli,
177 II,12 | wymień tych pułkowników, którzy przy nim stoją. Kmicic pobladł
178 II,13 | których nic nie wstrzyma i którzy umyślnie afront Najświętszej
179 II,13 | też rozkaz do kramników, którzy zwłaszcza przy wschodnim
180 II,13 | słyszał o nich, prócz o tych, którzy najbliżej, w Krzepicach,
181 II,13 | ci z mieszczan i chłopów, którzy poprzednio w piechocie sługiwali
182 II,13 | je ludzie doświadczeni, którzy potrafią pokazać się i wówczas,
183 II,13 | między puszkarzami Niemcami, którzy byli przekonani, że Częstochowa
184 II,13 | do posługi, a są i tacy, którzy mają po siedmiu. Ci ich
185 II,13 | silnie zakonników. Byli tacy, którzy ufali jego przychylności
186 II,13 | heretykom ani tym z katolików, którzy u złego ducha służbę przyjęli! -
187 II,13 | dopuszczając do słowa tych, którzy oponować chcieli.~Postanowiono
188 II,13 | lżył i groził oblężonym, którzy słuchali tego cierpliwie,
189 II,14 | znów kilkunastu chłopów, którzy dawniej w łanowych piechotach
190 II,14 | skończywszy na młodzieniaszkach, którzy zaledwie do nowicjatu weszli.
191 II,14 | doskonale do uszu oblężonych, którzy dotychczas stali spokojnie
192 II,14 | takich było w twierdzy), którzy nigdy w życiu nie patrzyli
193 II,14 | życiu odważnych kawalerów, którzy za nic sobie pericula ważyli,
194 II,15 | pracującym przy działach, którzy w każdej chwili mogli sądzić,
195 II,15 | żołnierze, obeznani z wojną, którzy służbę pełnili jak rzemiosło.
196 II,15 | dokładnie od żołnierzy, którzy je przetrwali, i tak mówił:~-
197 II,15 | Pójdę ja naprzód do tych, którzy nie śpią... Czekać teraz
198 II,15 | dzieło śmierci. Chłopi, którzy nie byliby dostali wyćwiczonym
199 II,15 | umazani krwią jak wilcy, którzy uczyniwszy rzeź w owczarni,
200 II,15 | wzrokiem Wrzeszczowicza), którzy mi to oblężenie instygowali;
201 II,15 | panowała radość niezmierna. Ci, którzy na wycieczkę nie chodzili,
202 II,16 | Jana Kazimierza z Kozakami, którzy jakoby okazywali chęć powrotu
203 II,16 | Czarnieckiego i Kmicica, którzy w definitorium nie byli,
204 II,16 | zmiłujże się nad tymi, którzy zdrój łaski Twej chcą zahamować,
205 II,16 | lecz znaleźli się i tacy, którzy nie tylko oparli się stanowczo
206 II,16 | dwoma tysiącami rajtarii, którzy nocą przeszedłszy granicę
207 II,16 | Sadowski - gdyż to są posłowie, którzy w zaufaniu tu przybyli!~-
208 II,16 | te dwa tysiące Polaków, którzy są w naszym obozie, bo jak
209 II,16 | tych wszystkich żołnierzy, którzy się naprzeciw wylotu znajdowali.
210 II,16 | co tam myślisz. Są tacy, którzy Szwedom służą, a w sercu
211 II,17 | szwedzka. Ta pokora oblężonych, którzy jednocześnie prosili o miłosierdzie
212 II,17 | ginęli ciągle żołnierze, którzy pojedynczo, samowtór albo
213 II,17 | mniemanie, że nikt z tych, którzy w oblężeniu brali udział,
214 II,17 | Niech będą błogosławieni, którzy Mu służą.~- I ja Mu służę -
215 II,17 | Rzeczypospolitej, Kozaków, którzy się oponowali, na sieczkę
216 II,17 | rozpuście żołnierza. Nawet ci, którzy jeszcze ze Szwedem trzymają,
217 II,17 | siedmiu szatanów na usługi, którzy go strzegą i zasłaniają.~
218 II,17 | Byli tacy między szlachtą, którzy po prostu chcieli się poddać;
219 II,18 | Nie podaję ręki zdrajcom, którzy przeciw ojczyźnie służą! -
220 II,19 | gębę polskim pułkownikom, którzy do srebra pretensje roszczą.
221 II,19 | Bogdaj zaraza tych zabiła, którzy mnie pod tę twierdzę namawiali!...~
222 II,19 | odpowiedzialność. Byli tacy, którzy je krzyżowali. Byli tacy,
223 II,19 | je krzyżowali. Byli tacy, którzy dziwną zaiste i niewytłumaczoną
224 II,19 | pomimo wesołości tych panów, którzy mogliby swój humor do lepszych
225 II,19 | polskimi wieść, że górnicy, którzy teraz nad założeniem miny
226 II,19 | załogą, ogarnąć nawet tych, którzy dotąd chcieli się bronić
227 II,19 | stronę, gdyż towarzysze, którzy właśnie nadjechali, weszli
228 II,19 | wysadzona.~Lecz ci nawet, którzy poprzednio upadli pod brzemieniem
229 II,19 | sposób.~Tymczasem żołnierze, którzy zgromadzili się przy trębaczu,
230 II,19 | Tymczasem strażnicy na murach, którzy nie mogli być w kościele,
231 II,19 | się uznaje.~Oficerowie, którzy z początku ze wzgardą i
232 II,19 | puścili?~- Jakie Szwedy?~- Którzy kościół oblegają.~- Oho,
233 II,20 | na Śląsk, by imać tych, którzy się do Jana Kazimierza przebierali.
234 II,20 | co ci żołnierze mówili, którzy ze Szwedami pod Częstochową
235 II,20 | pogardy dla zwyciężonych, którzy za pierwszym połyskiem szwedzkiego
236 II,21 | już Pater noster. Ludzie, którzy chcieli być na następnej
237 II,21 | kolejno inni dygnitarze, którzy pana nie opuścili w nieszczęściu,
238 II,21 | Kiemliczów, jego żołnierzy, którzy wpierw u mnie służyli. Ci
239 II,21 | Wielu tu przyjeżdża takich, którzy dla własnej chwalby albo
240 II,21 | było zdrajców albo takich, którzy pletli trzy po trzy, a do
241 II,21 | tu także tajni wysłańcy, którzy nam ochotę powszechną powrotu
242 II,21 | rzekł król - a tylu innych, którzy jeszcze przy boku najezdnika
243 II,21 | naszego wojska, wśród tych, którzy krew za nas winni byli przelać,
244 II,22 | królowi wierny, i do Tatarów, którzy wedle wiadomości w pomoc
245 II,22 | nawet nie domyślacie, wy, którzy w ziemską tylko moc wierzycie.~-
246 II,22 | nie odważył, nawet z tych, którzy dziś jeszcze Szwedom służą.~-
247 II,22 | odjazdu. Nawet dygnitarze, którzy mieli towarzyszyć królowi,
248 II,23 | liczbę dragonów. Byli i tacy, którzy widzieli z dziesięć tysięcy,
249 II,23 | królewską mością wszyscy ci, którzy w tej chwili oręż podnoszą,
250 II,23 | wielu, nawet między tymi, którzy na innych podejrzenia rzucają.~-
251 II,23 | Przejechał z tymi dragonami, którzy się o nas w Suchej obtarli.
252 II,24 | iść na ratunek przodowym, którzy ginęli bez ratunku pod ciosami
253 II,24 | jakiś, podobni do pływaków, którzy widząc, że toną, usiłują
254 II,25 | między takimi się znajduje, którzy nigdy nawet i myślą przeciw
255 II,26 | wierność nam ci wszyscy, którzy nas potem odstąpili?... -
256 II,26 | tych wszystkich mianowicie, którzy nam wiarę złamali.~- Myślę
257 II,27 | biskupi i senatorowie, którzy z dawna się już w sercach
258 II,27 | milczenie głębokie. Ci, którzy wraz z królem pragnęli najmocniej,
259 II,27 | lecz wraz z pachołkami, którzy je wnieśli, wszedł starszy
260 II,27 | panie! Ale są też tacy, którzy mówili, że żyje, i Bóg wie
261 II,27 | Czarniecki z panem Kuleszą, którzy do szczętu go znieśli.~Król
262 II,27 | ziemi ucisku znosić ci, którzy krwią się oponują - odrzekł
263 II,27 | rozpoczął się nad tymi, którzy tę ojczyznę do upadku przywiedli,
264 II,28 | wzniósł Skrzetuski.~- I tych, którzy wiernie przy majestacie
265 II,28 | bronić! - dodał Rzędzian.~- Którzy symulują, że w Pana Jezusa
266 II,29 | karzącej królowej.~Wszyscy, którzy pozostali jej wierni i służyli
267 II,29 | samym rykiem odstraszą tych, którzy by im chcieli ją wydrzeć.~
268 II,29 | tylko za jedno trzymam, którzy w wierze ku ojczyźnie i
269 II,29 | Zbudzili się zaraz ci, którzy go otaczali, i poczęli patrzeć
270 II,29 | się nieboszczykowi. Ci, którzy mieli latarnie, świecili
271 II,30 | ci świeccy senatorowie, którzy nie służyli nieprzyjacielowi.
272 II,30 | Prutu, Dniestru i Seretu; którzy siedzieli na krętych dorzeczach
273 II,30 | dorzeczach dniestrowych, którzy siedzieli nad roztoczystym
274 II,30 | ziemi inkursja chłopska, którzy na tatarskich rubieżach
275 II,30 | przed karocami biskupów, którzy przez okna żegnali zgromadzone
276 II,30 | koczowali mimo zimy i mrozu ci, którzy się w kwaterach dla zbytniego
277 II,31 | ci świeccy senatorowie, którzy nie służyli nieprzyjacielowi.
278 II,31 | Prutu, Dniestru i Seretu; którzy siedzieli na krętych dorzeczach
279 II,31 | dorzeczach dniestrowych, którzy siedzieli nad roztoczystym
280 II,31 | ziemi inkursja chłopska, którzy na tatarskich rubieżach
281 II,31 | przed karocami biskupów, którzy przez okna żegnali zgromadzone
282 II,31 | koczowali mimo zimy i mrozu ci, którzy się w kwaterach dla zbytniego
283 II,32 | i miecz miał karać tych, którzy do niego przystępowali.
284 II,32 | Ciężkie to były czasy na tych, którzy powinność wojskową rozumieją,
285 II,32 | koronni przybyli do Lwowa, którzy mieli tam wojsko tworzyć,
286 II,32 | Skrzetuskich i pana Zagłobę, którzy radzi usłyszą to, co mnie
287 II,33 | wszystkich Billewiczów, którzy są liczni i możni, od nieprzyjacielskich
288 II,33 | mają swoich muzykantów, którzy im przygrywają, gdy koszem
289 II,33 | wilków. Byli wszelako i tacy, którzy siła obiecywali sobie po
290 II,33 | Carolusa z Tatarami wojować, którzy, a zwłaszcza dobrudzcy,
291 II,34 | najmilszemu bratu", aby i Kozacy, którzy o nieposłuszeństwie jeszcze
292 II,35 | to niezmiernie ordyńców, którzy słuchając z lubością wrzasków
293 II,35 | jeno mam więcej od tych, którzy się kłaniają. Po co mi dworskie
294 II,35 | włosy i smagłość cery.~Ci, którzy mu byli bliżsi, upewniali
295 II,35 | masz, przynajmniej tych, którzy się Zerwikapturem pieczętowali.
296 II,36 | także o swoich Tatarach, którzy już musieli w lasach zapaść,
297 II,36 | dworzan, prócz pokojowców, którzy mu jeść nosili, do siebie
298 II,37 | dobrze, jeśli byli tacy, którzy do wyniesienia per nefas
299 II,37 | Usłyszawszy to, ci sami żołnierze, którzy by byli przed chwilą na
300 II,38 | dobrze, jeśli byli tacy, którzy do wyniesienia per nefas
301 II,38 | Usłyszawszy to, ci sami żołnierze, którzy by byli przed chwilą na
302 II,39 | Horotkiewiczowej chorągwi, którzy się do osoby waszej wielmożności
303 II,39 | jak nas, wzięto. Są tacy, którzy mówią, że i pułkownik uszedł;
304 II,39 | moi Tatarzy przypiekali i którzy byle ich jeszcze raz przypiec,
305 II,40 | Tymczsem jako zapaśnicy, którzy po długiej gonitwie mają
306 II,41 | żołnierz, jeden z tych, którzy mi pomagali waszą książęcą
307 II,41 | po polsku, Polacy bowiem, którzy jeszcze służyli u Bogusława,
308 II,41 | znowu Kmicic.~Byli tacy, którzy opierać się chcieli, lecz
309 II,42 | jechać do swoich Tatarów, którzy za Janowem stali w lasach
310 II,42 | zwłaszcza przeciw Tatarom, którzy nieskoro szli wprost na
311 III,1 | przepadał bez wieści, a jeńcy, którzy wpadli w chłopskie ręce,
312 III,1 | Karolowi, gdyż tych zwłaszcza, którzy za Wieprz uchodzili, długo
313 III,1 | odbiorą ducha wszystkim, którzy na głos konfederacji tyszowieckiej
314 III,2 | opowiadał o nieprzyjacielu tym, którzy go dotychczas nie znali,
315 III,3 | nie Polaka, bo Polacy, którzy Szwedowi służą, niech do
316 III,3 | nie chce gadać z Polakami, którzy waszej królewskiej mości
317 III,4 | więc mieć takich ludzi, którzy by mogli w otwartym polu
318 III,4 | nieprzyjacielu doniesiem. Tych zaś, którzy by nam chcieli odwrót przeciąć,
319 III,4 | najświetniejszych rajtarów, którzy pod Kannebergiem wyszli,
320 III,4 | dostrzegli i poznali rajtarów, którzy rano wyszli z obozu.~- Oddział
321 III,4 | rycerzowi.~Że zaś ci jeźdźcy, którzy mu przebiegali od rzeki,
322 III,5 | bym nie mógł? Powiedzcie, którzy mnie znacie.~- Mógłby wuj! -
323 III,5 | a boleli mnie Kozacy, którzy mi tę oto gębę przestrzelili,
324 III,5 | Radziejowskich, Radziwiłłów, którzy własną pychę, własną ambicję
325 III,5 | pragnę dać przykład tym, którzy wielkość swego rodu ustawnie
326 III,6 | desperacji, łupili ze skóry tych, którzy im w rękę wpadli, i wojna
327 III,6 | wąsy, gryziono zębami; ci, którzy spadli z koni, a jeszcze
328 III,6 | uszedł! - ozwali się ci, którzy patrzyli na gonitwę.~- Chorągiew
329 III,6 | Szandarowski już składał, ale ci, którzy pościg pana Rocha za Karolem
330 III,7 | przeszło pięćset ciał tych, którzy się cofnąć nie zdołali.~
331 III,8 | włosami.~- To Lapończykowie, którzy do najdalej siedzących Hiperborejów
332 III,8 | człowieka, jednego z takich, którzy chodząc po ziemi, krew z
333 III,9 | straszną naukę dla tych, którzy by Rzeczpospolitą napadać
334 III,9 | koniec wojny, byli tacy, którzy mówili, że Karolowi jeden
335 III,9 | majdanie trzymając konie tym, którzy szukali.~Oddział Wołodyjowskiego
336 III,9 | się zaraz wołania na tych, którzy byli w budynkach. Nagle
337 III,9 | samych starych żołnierzy, którzy w Bóg wie ilu wojnach brali
338 III,9 | owych niedobitków chłopi, którzy na odgłos bitwy zlecieli
339 III,9 | przy tym, że owi Szwedzi, którzy sami za niezwyciężonych
340 III,9 | ojczyzny, i był z takich, którzy nie powstają ani z soli,
341 III,10| mu w pomoc pospolitacy, którzy byli najbliżej, ale kiedy
342 III,11| mnie! Jest więcej takich, którzy już na moje służby ojczyźnie
343 III,11| strzeliste. Ci z żołnierzy, którzy już byli w stolicy bądź
344 III,11| folgował.~Byli tacy oficerowie, którzy i bez dozoru hetmańskiego
345 III,11| kufa piwa na majdanie, a którzy jako zwykle, pijąc bez miary,
346 III,11| począł okładać płazem tych, którzy mu na drodze stali, wołając
347 III,11| zupełnie jak zapaśnicy, którzy, chwyciwszy się za bary,
348 III,11| troczyć jeńców Tatarom, którzy z właściwą sobie wprawą
349 III,12| kraj nadstawiał.~Litwini, którzy sobie poprzednio szeptali,
350 III,13| kraj nadstawiał.~Litwini, którzy sobie poprzednio szeptali,
351 III,14| czasów sięga. I to mówili Ci, którzy już sobie chcieli łaski
352 III,14| chyba na bardzo starych, którzy nie dowidzą i nie dosłyszą,
353 III,14| ostygnie, ale nie ci, nie ci, którzy się Tobie polecają, Patronko
354 III,15| lała się smoła, lecz ci, którzy byli pod ogniem, gdyby nawet
355 III,15| się na obie strony ku tym, którzy drabiny przystawiali do
356 III,15| kilkunastu towarzystwa, którzy nie mogąc rozeznać, co się
357 III,15| trząść się zaczęła. Na tych, którzy siedzieli w oknach, przy
358 III,15| było w Warszawie. Polakom, którzy przy Szwedach jeszcze służyli,
359 III,16| ludźmi! przed tymi nawet, którzy w mojej ojczyźnie krew z
360 III,16| żołnierzy i przyjaciół, którzy by chcieli mu towarzyszyć,
361 III,17| zbiegów z wojsk rozmaitych którzy znacznymi kupami chodząc,
362 III,17| ściągnę... Wszyscy Billewicze, którzy już są w polu, staną przy
363 III,17| elektora i króla szwedzkiego, którzy cię z księżniczką biponcką
364 III,19| nimi ruszyli do Tylży ci, którzy w Taurogach szukali przed
365 III,20| śladem takich jurgieltników, którzy honor i służbę zdradzają.
366 III,21| kawalerowie się znajdują, którzy sobie z księciem Bogusławem
367 III,21| tak wielu czyni z tych, którzy są w partiach, ażeby zaś
368 III,21| pozostałych w Taurogach, którzy na obie co dzień patrzyli,
369 III,22| żywa dusza, wszyscy bowiem, którzy nie polegli w boju, których
370 III,22| niebezpieczeństwa, są więc tacy, którzy mówią, że pan Babinicz tuż.
371 III,22| do elektora i Szteinboka, którzy go mogli zaopatrzyć w nowe
372 III,22| tych rajtarów rozstrzelać, którzy najwięcej krzyczą, i ład
373 III,22| próżni żywią zawsze dla tych, którzy ich uwielbiają.~Dlatego
374 III,23| przeciw Szwedom wojowników: którzy szlachtą będąc, do miecza
375 III,23| rzeczy porządku się rodzili; którzy skiby pługiem krając, obsiewali
376 III,23| obsiewali ziarnem tę krainę; którzy handlem i rzemiosły po miastach
377 III,23| po miastach się parali; którzy żyli w puszczach z pszczelnej
378 III,23| z topora lub strzelby; którzy nad rzekami siedząc, rybactwem
379 III,23| rybactwem się trudnili; którzy na stepach koczowali ze
380 III,23| nie śmiał karać księży, którzy publicznie odśpiewali w
381 III,23| przeciw panom Billewiczom, którzy w lasach girlakolskich stali
382 III,23| oglądać.~Nie brakło też ludzi, którzy twierdzili na pewno, że
383 III,24| nieostrożnych lub tych, którzy pozostawali w tyle. Brak
384 III,24| Zagłobą i Wołodyjowskim, którzy na czele laudańskiej chorągwi
385 III,24| ani kochliwych mydłków, którzy na widok pierwszej lepszej
386 III,25| nieostrożnych lub tych, którzy pozostawali w tyle. Brak
387 III,25| Zagłobą i Wołodyjowskim, którzy na czele laudańskiej chorągwi
388 III,25| ani kochliwych mydłków, którzy na widok pierwszej lepszej
389 III,26| Bakczysaraj zobaczy, ale ci, którzy wrócą, murzami wszyscy zostaną.~
390 III,26| Bogusławowych, wiem to od usarzy, którzy własnymi oczyma na ów żałosny
391 III,26| Ale owo, powiadali ci, którzy widzieli, że piorun prędzej
392 III,27| Gott!" wykrzyknąć. Tych, którzy uciekali do ostatka, kłuto
393 III,27| tu i owdzie z Tatarami, którzy czynili to samo. Szczególniej
394 III,28| całej Żmudzi i Litwie tych, którzy w kwaterach rozproszeni
395 III,28| wsiach stali; teraz więc ci, którzy ocaleli, trzymali się naprędce
396 III,28| Szwedów wypadał i znosił tych, którzy się na brzegi puszczańskie
397 III,29| należał do tego rodzaju ludzi, którzy za jedyne dobro i cnotę
398 III,29| do jazdy kazał wszystkim, którzy mieli pistolety lub strzelby,
399 III,29| my nie skoczym na tych, którzy nam z tyłu zachodzili? W
400 III,30| przeciw kilkunastu ordyńcom, którzy początkowo chcieli go brać
401 III,31| Żmudzi.~Ci z laudańskich, którzy swego czasu poszli z panem
402 III,32| czwarta część wróciła z tych, którzy ongi pod Wołodyjowskim z
403 III,32| płacz wzmaga się, bo i ci, którzy znajdują swoich, płaczą
|