Tom, Rozdzial
1 I,1 | Tatarzy u was mieszkają?~- Wszystko jedno! a waćpanna moją jesteś
2 I,1 | ludzie, którym majętność nad wszystko milsza, inni za zdobyczą
3 I,1 | biczem pędzać. Już powiem wszystko szczerze: chcesz waćpanna,
4 I,1 | Żem się ważył? Jam na wszystko gotów, taka już we mnie
5 I,1 | kat świeci! Oficyjerowie - wszystko szlachta z naszych stron,
6 I,1 | chłop, to chłop, a szlachta wszystko familianci, którzy po dwóch
7 I,1 | rzec, ale tak mniemam, że wszystko pójdzie zgodnie i spokojnie,
8 I,1 | rzekł:~- Prawdać to, że ślub wszystko zakończy. Nie ma się o co
9 I,3 | niedaleko.~- Daleko czy blisko - wszystko jedno!~I Kmicic podniósł
10 I,4 | Domaszewiczów słyszeli? - że to wszystko ludzie bezecni, przeciw
11 I,4 | teraz znów w Upicie gwałt! Wszystko to przeciw Bogu! Spokojnie
12 I,4 | Teraz rozkazuję ci gadać wszystko, co wiesz!~Chłop, jak stał
13 I,5 | się w ludziach gotowych na wszystko i niepohamowanych. Imię
14 I,5 | uspokoił?~- Zaraz ci powiem wszystko, jak się zdarzyło, mój klejnocie,
15 I,5 | kotka cicho, by w czeladnej wszystko zarządzić.~Kmicic chodził
16 I,5 | przytułek. Szlachta to przecie wszystko i familianci za wyjątkiem
17 I,5 | wymyka ta wichrowata natura. Wszystko to, co mówiła mu o opinii
18 I,5 | Com ci winien? Uczynię wszystko, co chcesz. Tamtych wyprawię...
19 I,5 | się rozpuknie... uczynię wszystko, jeno nie płacz... i miłuj
20 I,5 | równo i cicho, obojętni na wszystko i - przeciw swej naturze -
21 I,6 | dawnych, przedawnych czasów wszystko, co wychodzi z ust. billewiczowskich,
22 I,6 | rozstąpi się mi pod nogami - wszystko zniosę, wszystko przecierpię,
23 I,6 | nogami - wszystko zniosę, wszystko przecierpię, jeno ty, na
24 I,6 | wyrzucaj mnie z serca. Uczynię wszystko, co zechcą, oddam Lubicz,
25 I,6 | słowem o wszystkim zapomnieć, wszystko przebaczyć. Skrucha Kmicica
26 I,7 | któren niewiele myśląc na wszystko się zgodził, a potem do "
27 I,7 | napatrzyć się temu nie można, bo wszystko jakoby żywe; dziw, że się
28 I,7 | pan Wołodyjowski - bo to wszystko udane, nie prawdziwe, i
29 I,7 | grzechy i niezgodę naszą. Wszystko to na barkach królewskich,
30 I,7 | zdechłego za łeb wywleczem. Wszystko nam jedno!~- Słuchaj waść
31 I,7 | żeby nam poświecili?~- Wszystko mi jedno.~- Mości panowie! -
32 I,8 | trzeba było prędko działać i wszystko od razu na hazard wystawić:
33 I,8 | od razu nie oddam."~Wtedy wszystko przepadnie.~Że przepadnie,
34 I,8 | i gasł jak słoma. ~Wtedy wszystko przepadnie!... I kołatajże
35 I,8 | świecie. A taki żal mi, że wszystko przepadło! Okrutnie to gładka
36 I,8 | potem do Birż, obaczyć, czy wszystko gotowe w zamku do obrony.~-
37 I,9 | Skrzetuskiemu umiłowaną nad wszystko dziewkę, kniaziównę Kurcewiczównę.
38 I,9 | na żywy Bóg, mów już wszystko!... ona cię przyjęła?..~-
39 I,10 | ja, że co jest wojska, to wszystko na Ukrainie. Nie przysłano
40 I,10 | Polaków i wiem, że gotowi na wszystko, byle się przed obcymi jako
41 I,10 | jednakże odrzekł, iż to jest wszystko jedno, i aresztować go nie
42 I,10 | dopiero pan Władysław wziął wszystko w ręce i przyprowadziwszy
43 I,11 | i waćpan patrzył na to wszystko własnymi oczyma?!... Toż
44 I,11 | zdrada, sam waszmość, gdy wszystko usłyszysz, osądzisz. Staliśmy
45 I,11 | pospolite ruszenie, więc im to wszystko jedno - a powiemy, że kto
46 I,11 | by w wojsku nie sługiwał. Wszystko ludzie doświadczeni i dobrzy
47 I,12 | Zagłoba - bo oni zawsze wszystko najpierwsi wiedzą i taka
48 I,12 | szczędził... A ja, którym na wszystko patrzył, tyle tylko powiem,
49 I,12 | Wołodyjowski począł go wypytywać o wszystko, co się pod Ujściem zdarzyło,
50 I,12 | litewskiej dość prędko nie dał... Wszystko to prawda, jak i to, że
51 I,12 | Mam nadzieję, że to Bóg wszystko jeszcze odmieni - rzekł
52 I,12 | wieści - tym nie wierz, aż wszystko z naszych ust usłyszysz.
53 I,12 | żołnierz i naprawdę gotów na wszystko !- odrzekł pan Michał.~-
54 I,12 | zawinił... Przepadło już wszystko dla niego, przepadło!...
55 I,12 | kilkakrotnie:~- Przepadło wszystko, na wieki przepadło!...
56 I,12 | książęca mość obmyśliłeś wszystko jak należy, zaś tam pilniej
57 I,13 | potrzeba... i takich jak tý na wszystko gotowych... Ciągle to powtarzam,
58 I,13 | przygotował. Mamy czas. Od ciebie wszystko zależy, a ja szczęśliwy
59 I,13 | Dziś jeszcze zrozumiesz wszystko - odparł spokojnie Radziwiłł.~-
60 I,13 | przebaczył, ale obiecał wszystko załagodzić i bronić mnie
61 I,14 | powszechnie na Litwie?... Zali to wszystko było złudzeniem? Zali przy
62 I,14 | przykładem, gotowością na wszystko... Trzeba mieć w kraju stronników,
63 I,14 | dotrzymam! - rzekł Kmicic. -Wszystko mi jedno!~- Choćbym cię
64 I,14 | książę - czas powiedzieć ci wszystko... Rzeczpospolita ginie...
65 I,14 | rozbicia... a potem... potem wszystko odrodzić z popiołów, jako
66 I,14 | ziemia się nie rozpada, wszystko stoi na dawnym miejscu,
67 I,14 | śmiał się ciągle na wieży.~- Wszystko otrzymasz, czegoś pragnął
68 I,15 | Niech diabli porwą życie! Wszystko mi jedno! - odpowiedział
69 I,15 | zdawał się być obojętny na wszystko, co się koło niego działo,
70 I,15 | rzekł do niego Zagłoba.~- Wszystko mi jedno!~- Jakże to? Żaden
71 I,15 | Radziwiłłem, a przebaczę wam wszystko, jeszcze nagrodzę! Tak?
72 I,15 | psubratów! Ej, Kmicic! Kmicic! Wszystko od niego zależy. Śmiałyż
73 I,15 | Jak diabeł... Gotów na wszystko.~- Nie może być inaczej,
74 I,15 | wydostać stąd. Idą jak burza! Wszystko łamią!~- Hę? Jak to? Wolałbym,
75 I,16 | aby ich odbić. U Mirskiego wszystko znaczna szlachta służy.~-
76 I,16 | despotyzmem gięło się dotychczas wszystko na Litwie i Rusi - nikt
77 I,16 | chwycić zębami za rękę pana.~Wszystko to wzburzyło dumną krew
78 I,16 | mość jej nie zna. U niej wszystko zaraz: cnota albo niecnota,
79 I,16 | świecie pan. Boże, daj mu wszystko dobre!... Mówię, co myślę.~-
80 I,17 | ręką. Miało się spełnić wszystko, co zamierzył, i spełnić
81 I,17 | przeciągający orszak.~- Wszystko jedno! - rzekł Zagłoba. -
82 I,17 | Jest nas sześciu braci.~- I wszystko Rochy?~- Jakbyś wuj wiedział,
83 I,17 | dalibóg, niewielka pociecha. Wszystko się tak składa, że lepiej
84 I,17 | przypadek omylić.~- Dalibóg, jak wszystko mądrze obmyślił! - zawołał
85 I,17 | szablę na. karku, wyczytał wszystko expedite, co tam stoi, i
86 I,18 | bezładnymi kupami mężów.~Wszystko to poruszało się gwałtownie,
87 I,18 | lud był dobrany. Chłopy wszystko rosłe i tęgie, przybrane
88 I,18 | z godzinę jeszcze, póki wszystko nie ucichło.~Zagłoba coraz
89 I,18 | Po jakiemu im tylko to wszystko powiemy? Co ojciec radzisz? -
90 I,19 | nie znalazł, lecz zastał wszystko w pokoju, i opinia, jaką
91 I,19 | czoło i rzekł:~- Tu teraz wszystko spokojnie, ale trzeba nam
92 I,20 | pojedziesz... z wolą, bez woli, wszystko jedno! Tam moje intencje
93 I,21 | opowieści z ust miecznika, który wszystko szeroko opowiadał chcąc
94 I,21 | Wiśniowieckiego jako w dwa słońca!... Wszystko drżało przed Chmielnickim,
95 I,22 | Szwedami.~- Dajże Boże, aby wszystko zmieniło się na lepsze!~
96 I,22 | ufność, znajomość nawet, wszystko było potargane. Nie było
97 I,22 | ciepło bijące od niej i wszystko to razem sprawiało mu jakąś
98 I,22 | krzywdę - mówiło jej serce - wszystko się między wami skończyło,
99 I,22 | jak do korony niemieckiej. Wszystko obrócone było w żart, w
100 I,23 | mówiąc, myślałem, że inaczej wszystko pójdzie...Myślałem, że będziem
101 I,23 | chciał, i niepokój duszny o wszystko go toczy.~- Taki żeś skrupulat?
102 I,23 | drugie swoi pustoszą, a wszystko nie dochodzi w porę; całe
103 I,23 | je poprzeć i wytłumaczyć wszystko, co się napisać nie da.
104 I,23 | zacięcie trzymał, diabeł może wszystko na wspak obrócić. Ucz się
105 I,23 | gdym ci z góry rzekł, że to wszystko jedno, i słuchaj dalej.
106 I,23 | całkiem ją zgubią.~- To wszystko, co mam uczynić? - pytał
107 I,23 | ogólna opinia. Zresztą na wszystko zważaj, dawaj ucho, co tam
108 I,23 | śmiem wyciągnąć rękę po wszystko, co tylko w mocy człowieczej,
109 I,23 | Już mi lepiej... Ot! i wszystko, co miałem ci powiedzieć...
110 I,23 | przeszła... Zrozumiałeś wszystko expedite?~- Tak jest. Jeśli
111 I,23 | jeden wie! Skończyło się wszystko, jakom rzekł... jedna męka
112 I,24 | była część Francuzów. A wszystko franty. To tak od nich różnymi
113 I,24 | tamto życie będzie obce, a wszystko, z czym się zżył, do czego
114 I,24 | powiedzieć: ,,.Zepsowało się wszystko... idź waćpanna swoją drogą,
115 I,24 | odstąp zdrajców!... a wszystko może być...~- Cicho!...
116 I,25 | żywności, dobytkiem i rzeczami. Wszystko w popłochu, przestrachu
117 I,25 | wodny porywa i przyciąga wszystko, co się w jego kolisko dostanie ;
118 I,25 | obracam, przecie pewnie nie wszystko zgoła rozumiem ani też wszystkich
119 I,25 | wyrośnie. Byle się to stało, wszystko mi zresztą jedno!~- Wyjdziesz
120 I,25 | go szlachta kreuje, gdzie wszystko in liberis suffragiis, słusznie
121 I,25 | zawadzi to, trzeba być na wszystko gotowym.~- My też gotowi! -
122 I,25 | mość w Tykocinie oblegać. Wszystko się to przeciw księciu wojewodzie
123 I,25 | książę Bogusław. - Jest wszystko, co potrzeba. I komendę
124 I,26 | na twarzy napisał, żeś na wszystko gotów - i to też racja,
125 I,26 | a to niełatwa rzecz.~- Wszystko mi jedno. Podziękuj wasza
126 I,26 | On też wiedział, żem na wszystko gotów - znał mnie! Widziałem
127 I,26 | szelmostwa waszego nie ukrył, wszystko wyznał, wszystko wypowiedział,
128 I,26 | ukrył, wszystko wyznał, wszystko wypowiedział, jakoby na
129 II,1 | przekonania, że młody pan wszystko może, wszystko potrafi,
130 II,1 | młody pan wszystko może, wszystko potrafi, z każdej toni się
131 II,1 | spalisz szopę i konie, wszystko mi jedno!~Na takie dictum
132 II,1 | listy zginęły.~Kmicic, gdy wszystko myślą ogarnął, porwał się
133 II,1 | zdumienie.~- Zali ja to wszystko uczyniłem? - pytał sam siebie.~
134 II,2 | starając się objąć oczyma wszystko, co go otaczało, zarówno
135 II,3 | na kulbace, czy piechotą, wszystko jedno, byle się przedostać!~-
136 II,3 | łup sam wlezie w ręce. To wszystko uśmiechnęło się staremu,
137 II,4 | byle dobrze podlany, nad wszystko przekładam.~To rzekłszy (
138 II,4 | jasną, spokojną - wspominał wszystko, co zaszło, jako ona chciała
139 II,4 | Pilwiszkach zagarnęli, na nic, bo wszystko odsednione.~- Każdy tam
140 II,4 | przeszkody dać pomoc.~- Wszystko powiem, jakoby mi za to
141 II,4 | będziemy bili?"~I było mu to wszystko jedno, również jak i to,
142 II,5 | lepiej bódł... Ja w tym !~- Wszystko to dobre - rzekł Wołodyjowski -
143 II,6 | tylko przywódcy brakowało.~Wszystko to było i dość bezładne,
144 II,6 | towarzysze; ale w uniesieniu wszystko tłumaczyli sobie na dobre,
145 II,6 | podjazdom nakazać sprowadzać wszystko, co jeno im w ręce popadnie:
146 II,6 | żeby jak on przyjedzie, wszystko było gotowe. Siła rzeczy
147 II,6 | pożytek nie obróciłem i wszystko w ręce Rzeczypospolitej,
148 II,6 | chorągwie - zresztą, lubił wszystko czynić uroczyście, bo to
149 II,6 | żołnierzu gadać. Spenetruje on wszystko dobrze, zanim uderzy, a
150 II,6 | Radziwiłł idzie! Na twoją głowę wszystko zdaję, bo o tobie książę
151 II,6 | obwarzanki.~- Powiadał mi to wszystko pan Wołodyjowski - odrzekł
152 II,7 | dostawić! Zapłaciłbym mu za wszystko od razu. Powiadam ci, że
153 II,7 | ją albo twoim dragonom, wszystko mi jedno!~- Daję ci więc
154 II,8 | dobrodziejko, nieprawdziwe... Wszystko jeno przez drogę urosło...
155 II,8 | przeczyła... Do tego człowieka wszystko podobne...~- Niechże mnie
156 II,8 | książęcej mości, a mnie wszystko jedno, gdzie mam w więzieniu
157 II,8 | Ks. Mości pomagać będę. Wszystko to od Waszej Ks. Mości zależy,
158 II,9 | kałamaszkach, kolasach lub konno. Wszystko to zdążało do najbliższych
159 II,9 | Przychodziło mu do głowy, że już wszystko stracone i Rzeczpospolita
160 II,9 | bo całkiem bezkarnie im wszystko uchodzi, i łatwiej u komendantów
161 II,9 | trybunały, jaka egzekucja, gdy wszystko w szwedzkim ręku? Gdzie
162 II,10 | kościołach msze śpiewano.~Wszystko to przemknęło jak majak
163 II,10 | szlachtę Szwedom służącą. Wszystko było zabrane, ogarnięte,
164 II,10 | zabrane, ogarnięte, podbite, wszystko było tak szwedzkie, jakby
165 II,10 | byli przekonani, że już wszystko przepadło. Nikt o oporze
166 II,10 | gdybyż tylko kończyło się wszystko na kontrybucjach szwedzkich,
167 II,10 | przyjacielowi szwedzkiemu wszystko uchodziło płazem. Najgorsi
168 II,10 | W tej chwili wierzył we wszystko, wierzył, że jego Oleńka,
169 II,10 | waść! - rzekł starosta.~- Wszystko się tak sprawdza, że ślepy
170 II,11 | chciano.~- Tedy wypowiem wszystko, co mam na myśli. Jako wielu
171 II,11 | innego nie słyszał, tylko: że wszystko przepadło, że nie czas już,
172 II,11 | się coraz bardziej, jakby wszystko światło słoneczne w siebie
173 II,12 | przyćmionymi kolorami tęczy. Wszystko tu było półwidne, półprzesłonięte,
174 II,12 | ogarnie, a wobec której wszystko niknie. Czymże były zwątpienia
175 II,12 | grzeszył ciężko, sądząc, że już wszystko przepadło i że znikąd nie
176 II,12 | którym dotąd grzeszyłem, co wszystko na spowiedzi świętej wyznam
177 II,12 | duchowna osoba pyta, to wszystko zniosę... Ale, na Boga żywego,
178 II,12 | perły i inne kamuszki... Wszystko zdobyczne... z bojarskich
179 II,13 | szczęśliwi byli, że się tak wszystko skończyło. Pod wieczór nie
180 II,13 | blaskach pożaru widać było wszystko jak na dłoni. Krzyki, a
181 II,13 | wprost kościółka i widział wszystko doskonale. Na jagody wystąpiły
182 II,14 | murów mogły już szczegółowie wszystko rozpoznać. Naprzód szła
183 II,14 | i kości, dla którego to wszystko, co się działo, ów ryk armat,
184 II,14 | ustając jeść - patrzcie, wszystko przenosi i idzie na nas!~
185 II,15 | tynku opadłego z murów - oto wszystko. Z ludzi nikt nie poległ,
186 II,15 | mogli sądzić, że tam już wszystko płonie i w gruzy się wali
187 II,15 | kałużę. Miller obejrzał wszystko dokładnie, w milczeniu i
188 II,15 | wychylił się kościół, klasztor. Wszystko stało na dawnym miejscu.
189 II,15 | jej uczestników: jak się wszystko odbyło? Uczestnicy zaś chełpili
190 II,16 | po owczarni, widział, że wszystko jest dobrze, i uśmiechał
191 II,16 | oporu. Zakonnik powtórzył wszystko wiernie, lecz oczy jego
192 II,16 | między ich namioty. Oto wszystko, co chciałem powiedzieć,
193 II,16 | za to kula w łeb?~- Wiem, wszystko mi jedno! Niech mnie!...~-
194 II,16 | poselstwa, a po wtóre, żeby wszystko obejrzeć i tu i owdzie złe
195 II,17 | Błagali więc Millera na wszystko, co święte, na uszanowanie,
196 II,17 | wzgardzenie wszelkim prawem. Wszystko wam obiecują, niczego nie
197 II,17 | doniesienia pana Śladkowskiego. Wszystko to razem wzięte podniosło
198 II,17 | własnego syna i zamierzał mu wszystko przekazać począwszy od nazwiska
199 II,17 | Ja! Dla mocy bożej wszystko jest podobne, nawet i powrót
200 II,18 | kościoła, ni klasztoru. Wszystko pokryła gruba, nieprzenikniona
201 II,18 | odwilż.~Wymiarkowawszy to wszystko Kmicic począł drążyć cicho
202 II,18 | Zbrożek i Kaliński, a z nimi wszystko polskie rycerstwo nie obruszy
203 II,18 | zminął, więc czeka~- Co to wszystko znaczy?... A jeniec? ~-
204 II,19 | dawną fortuną się chlubić. Wszystko to, co się pod tą twierdzą
205 II,19 | tym usilniej.~- Czy to już wszystko?~- Choćby to było wszystko,
206 II,19 | wszystko?~- Choćby to było wszystko, sądzę, że podobna rada
207 II,19 | po pijatyce. Ale to nie wszystko. Należy rozpuścić między
208 II,19 | Millera rzekł:~- To pewna, że wszystko burzy się w naszej Rzeczypospolitej.
209 II,19 | się? - zapytał pierwszy.~- Wszystko za tym mówi, że się zgodzą.
210 II,19 | Lecz powoli uspokoiło się wszystko - jedno wrażenie pognębiające
211 II,20 | się w pierwszej chwili, że wszystko, co tej nocy przeszedł,
212 II,20 | obawy, dziką i gotową na wszystko odwagę; zamiast miękkości,
213 II,20 | Jego święta pierwsza nad wszystko dobro, przeciwko temu szwedzkiemu
214 II,21 | krew i życie poświęcić, wszystko to można było jak w księdze
215 II,21 | życie, znieść torturę i wszystko w świecie. Chciałby się
216 II,21 | jak żołnierz. który sam na wszystko patrzył, wszystkiego się
217 II,21 | wszystkiego się dotknął, wszystko przebył. Mówił o księdzu
218 II,21 | dygnitarze.~Ksiądz pospiesznie wszystko nuncjuszowi tłumaczył, inni
219 II,22 | drugi list, donoszący, że wszystko w kraju do powszechnej wojny
220 II,22 | zdrajcy heretycy mu pomogli i wszystko posiadł, wiarę prześladuje,
221 II,22 | jako zwyczajnie, trudno wszystko przewidzieć...~- Żołnierz
222 II,22 | gońców wysyłać i ostrzegać. Wszystko to są niezbite racje. A
223 II,23 | rezolut, a tacy ludzie na wszystko się ważą.~Król zafrasował
224 II,23 | gasnące zorze, modlitwy, wszystko to nastroiło uroczyście
225 II,23 | wasza dostojność, że to wszystko może być symulowane, od
226 II,24 | się w przepaść, druzgoce wszystko w biegu, tak i on runął
227 II,25 | fortunę moję, życie, krew, wszystko składam u nóg waszej królewskiej
228 II,25 | drapieżnością szwedzką; teraz zaś wszystko to było rozstawione, rozwieszone,
229 II,26 | Odpocznij, a później mów wszystko od początku. Wierzym ci,
230 II,26 | mówić począł:~- Opowiem wszystko od początku. Wojowałem z
231 II,26 | Trzeba mu było rezolutów na wszystko gotowych, a ja, prostak,
232 II,26 | wkupić za cenę jego głowy.~- Wszystko ci przebaczam! - krzyknął
233 II,26 | to zdobyć, nikt więcej. Wszystko ci za to przebaczam i z
234 II,26 | Z serca odpuszczam ci wszystko, boś już winy zmazał. Uspokój
235 II,26 | waszej królewskiej mości da wszystko dobre za takową kompasję! -
236 II,28 | mnie uczynił hetmanem... i wszystko twoja zasługa. Pozwólże
237 II,28 | mnie stoczy, mówię wam! A wszystko przez tego zdrajcę Radziwiłła
238 II,29 | sobie wierzyć nie chciał. Wszystko go zawiodło: wypadki, wyrachowania,
239 II,29 | bliskiej, drogiej... On to wszystko uczynił, a teraz jest u
240 II,29 | wielki, a teraz zmieniło się wszystko. Teraz on zmalał, a natomiast
241 II,29 | oblężone mury dochodziło wszystko, co się w oblężonej Rzeczypospolitej
242 II,32 | nieprawda - rzekł król - wszystko to księcia Bogusława wymysły...
243 II,32 | opowiedział szczegółowo wszystko, co zaszło w Kiejdanach.~
244 II,33 | dostać, a mając go w ręku, wszystko otrzymasz.~- Gdzie on teraz
245 II,33 | jakeśmy po ciebie wrócili, wszystko rycerstwo nie mogło się
246 II,34 | Na miły Bóg! przecieś to wszystko miał przy sobie!~- Nie śmiałem
247 II,34 | jest... i będziesz miał na wszystko oko... Jej w oczy nie leź,
248 II,34 | powiedz, co wiesz. A bacz na wszystko i słuchaj. A sam się pilnuj,
249 II,35 | było trudno, a mimo tego wszystko musiało być na czas i w
250 II,35 | Syruciany, Myszykiszki, słowem, wszystko, co miał. Dalibóg, nie pamiętam...
251 II,37 | kogo o opiekę proszę, temu wszystko jako ojcu wyznać winienem.
252 II,37 | teraz uczynić dla króla wszystko, co było i co nie było w
253 II,38 | kogo o opiekę proszę, temu wszystko jako ojcu wyznać winienem.
254 II,38 | teraz uczynić dla króla wszystko, co było i co nie było w
255 II,39 | prawdziwa do ojczyzny i króla, wszystko to czyniło go jednym z najzacniejszych
256 II,39 | towarzyszów, następnie rzekł:~- Wszystko to są zwykłe przygody wojenne,
257 II,39 | na wpół żywi, obojętni na wszystko, nawet na świst surowca,
258 II,41 | Możesz liczyć, że dla ciebie wszystko uczynię... Jakaż to prośba?~-
259 II,41 | waszej książęcej mości?... Na wszystko święte zaklinam waszą książęcą
260 III,1 | czasie gdy w Rzeczypospolitej wszystko, co żyło, siadało na koń,
261 III,1 | Forgell, i wielu innych - a wszystko wodzowie biegli w zdobywaniu
262 III,1 | nieprzyjacielem, który niszczy wszystko po drodze, sam niewidzialnym
263 III,1 | Czarniecki! Czarniecki!~- Wszystko to niepodobne do wiary -
264 III,3 | powtórzyć się nie godzi.~- Wszystko mi jedno, z kim chce gadać,
265 III,3 | owszem, pan starosta, iżby wszystko widział i o wszystkim królowi
266 III,3 | uperliły mu czoło, lecz wszystko na próżno, bo po swych najlepszych
267 III,4 | woły na rzeź do bydłobójni!~Wszystko składało się na ich zgubę.
268 III,5 | zadnich nogach chodzi? Ale to wszystko jedno. Przeznałem go na
269 III,5 | Byłem go mógł oddać, wszystko jedno kiedy.~- Więcej też
270 III,5 | pychę, własną ambicję nad wszystko ceniąc, ojczyzny dla prywaty
271 III,6 | garnek zacznie ciec to i wszystko z niego ucieknie.~Na to
272 III,6 | zaś incipiam...~Tu zaczął wszystko opowiadać, jak się odbyło,
273 III,6 | Czarniecki.~- On? Łykał tak wszystko, com mu do gęby wkładał,
274 III,6 | przeszkodzić.~Lecz czasu tego wszystko czynił, by chwałę zyskać,
275 III,6 | Dobiegłszy, widząc, iż wszystko już skończone, wstrzymali
276 III,9 | stłumione krzyki, lecz wszystko nie trwało dłużej nad dwa
277 III,9 | grubego Szweda i dajcie mi, bo wszystko na mnie mokre... Mokro i
278 III,9 | odrzekł Zagłoba. - Ściągnij no wszystko do koszuli z tego jenerała,
279 III,10| Nadjedzie pan Czarniecki, to wszystko ab ovo opowiem. Dajcie mi
280 III,10| powiadaj tedy, jako się wszystko odbyło?~- ...Incipiam! -
281 III,11| Kowalski. - I pomyśleć, że wszystko to ci psiajuchowie mają
282 III,11| kompanię i brząkanie szkłem nad wszystko nawidził, często nawet służby
283 III,11| się rozochocił, to już na wszystko pozwalał, sam nawet posyłał
284 III,11| hetmana w dobrym humorze, na wszystko sobie pozwalał, Sapieha
285 III,11| przyprowadził pan hetman wszystko wojsko do sprawy i począł
286 III,12| Brali, wyciskali, łupili wszystko, co się wziąść dało W samej
287 III,13| Brali, wyciskali, łupili wszystko, co się wziąść dało W samej
288 III,14| taki? Chyba Hassling?~- Wszystko jedno, bo on ma dwa nazwiska,
289 III,14| powodu wielu, bo mówiono: "Wszystko to na jej zgubę, ożenić
290 III,14| wprędce się spostrzegła, że to wszystko dla niej. Raz się trafiło,
291 III,15| źle, czasem po bohatersku, wszystko od fantazji, a lada podmuch,
292 III,15| nawet między Tatarami, wszystko na próżno. Powiadał przy
293 III,16| Bogusława, jednakże nie wszystko wiedział i nie wszystko
294 III,16| wszystko wiedział i nie wszystko umiał opowiedzieć Kmicicowi,
295 III,16| być kroplą drążącą kamień. Wszystko, co czynił dla Oleńki, mogło
296 III,16| częstym bywał gościem, więc wszystko było na jego rozkazy. Miasta
297 III,16| Czar otaczał ją dokoła.~Wszystko układało się w ten sposób,
298 III,16| chciał przyłożyć ręki, i za wszystko, co dla niej czynił. Dziwno
299 III,16| zwaliskach zamku.~Zawrzało wszystko w Taurogach, sam Bogusław
300 III,16| nim jako smoła w pochodni. Wszystko, co tu się dzieje, wszystkie
301 III,17| Dwór, zabudowania, wieś, wszystko zostało do cna spalone w
302 III,17| komnaty i opowiedziała mu wszystko, co jej Hassling-Ketling
303 III,17| skończyła się rozmowa i wszystko zdawało się składać jak
304 III,17| Sejdewitz, gdyby mnie dochodziło wszystko, co mi z dziedzicznych dóbr
305 III,17| jechać obojgu, to przywieziem wszystko.~Bogusław spojrzał na niego
306 III,17| zakrzyknął:~- Jam to popsował wszystko, jam przyczyną twej zguby!~
307 III,17| bez ślubów się szczęściło. Wszystko będzie dobrze, tylko o ślubie
308 III,17| piszcie, jakie chcecie. Wszystko to oba kościoły muszą uznać
309 III,18| wiedząc, co nas czeka, i wszystko najgorzej sobie tłumacząc.
310 III,18| rozszerzenie granic... Za to zaś wszystko to jedno ustępstwo, że Carolus
311 III,18| elekcja czy ojczyzna?~- Wszystko jedno, mości książę, boć
312 III,18| pokaże się nieważny, to i wszystko nieważne. A nie mówiłem
313 III,19| owe uciechy i turnieje, a wszystko to na nic! na nic!...~-
314 III,20| zatem wierzyła głęboko, że wszystko dla niej uczynić gotów.
315 III,20| To rzekłszy wyznała mu wszystko: i zamiar ucieczki, i to,
316 III,20| odrzekła dziewczyna.~- Wszystko tu łotry, szelmy i arcypsy!
317 III,20| kradną, więżą... Bodaj wszystko już przepadło! Nie żyć uczciwym
318 III,21| Choćby się i ożenił... toż mi wszystko jedno!...~- Daj wam Boże,
319 III,21| swego wyjazdu z Zamościa i wszystko, co się jej w drodze przygodziło.
320 III,21| Braunowi kazałam, by zaraz mi wszystko donosił.~Braun jednak przez
321 III,21| pomyślne".~- Z początku wszystko nam szło dobrze - mówił
322 III,21| tykocińskie...~- To już wszystko wiemy, powiadaj prędko waćpan
323 III,21| poszarpane. Odtąd poczęło nam wszystko w ręku topnieć, nie mieliśmy
324 III,22| Janowem. Stracono w niej wszystko: armię, armaty, konie, tabor.
325 III,22| polskich nazwiskach. Im wszystko jedno: Kmicic czy Babinicz.
326 III,22| Czasem, gdy spojrzę, jak wszystko idzie naturalnym rzeczy
327 III,22| jest w niewoli, temu się wszystko musi podobać - odrzekła
328 III,22| jeno krzywa, a dla waćpanny wszystko on uczyni, bo mu twoje śliczności
329 III,23| Sapieha dla swojej prywaty wszystko popsował.~Anusia, niezbyt
330 III,23| zranić, ale w takim razie wszystko by przepadło.~I pokazało
331 III,23| pod Beresteczkiem, bo tam wszystko się działo jego i Wiśniowieckiego
332 III,24| litewskiej i przeciąć odwrót.~Wszystko zdało się sprzyjać szwedzkim
333 III,24| kniazia Połubińskiego, a wszystko dlatego, żeby móc kopią
334 III,25| litewskiej i przeciąć odwrót.~Wszystko zdało się sprzyjać szwedzkim
335 III,25| kniazia Połubińskiego, a wszystko dlatego, żeby móc kopią
336 III,26| dostał się do niewoli.~Więc wszystko się skończyło? więc owa
337 III,26| panowie ze swymi pocztami, wszystko przepadło, wszystko jak
338 III,26| pocztami, wszystko przepadło, wszystko jak dym się rozwiało? I
339 III,26| Wisłę". Wojsko klęło się na wszystko, że pod takim wodzem jak
340 III,26| w Prostkach.~- Mów, jak wszystko się odbyło. Zawziętości
341 III,26| Łamią piechotę szwedzką... Wszystko pierzcha, wszystko się wali,
342 III,26| szwedzką... Wszystko pierzcha, wszystko się wali, rozstępuje, idą
343 III,26| patrzył. Gdy już husaria wszystko złamała po drodze, ten Forgell,
344 III,26| będzie mi odpuszczonych.~- Wszystko się tam karbuje. Co tu człowiek
345 III,27| zdobędziecie, zwłaszcza że tam się wszystko księcia Radziwiłła głową
346 III,27| którą w proch musi upaść wszystko. Zdawało mu się, że z ramion
347 III,27| zhukane i przerażone konie. Wszystko to leci oślep od taboru
348 III,27| Lecz Bogusław widząc, że wszystko stracone, postanawia przynajmniej
349 III,27| i na parol rycerski, że wszystko ci będzie dotrzymane. W
350 III,28| podjął!... Ja poprzednio już wszystko przebaczyłam... w Kiejdanach...
351 III,28| przyniesiono wiadomość, że niszczy wszystko przed sobą straszliwie i
352 III,28| nieprzyjacielu?~- Waćpanna musisz we wszystko swoje trzy grosze wścibić -
353 III,29| Na to Anusia:~- Dobrze! Wszystko mi jedno...~Ale nie powiedziała
354 III,29| jej wcale nie było jeszcze wszystko jedno.~
355 III,30| Lecz teraz zmieniło się wszystko! Teraz, po tylu zwycięstwach,
356 III,30| Siedmiogrodzianie, Wołosza, Kozacy, wszystko naraz! Kto się temu oprze?
357 III,30| zmartwienie. Niechże mi wszystko będzie policzone za to,
358 III,31| nowicjat.~Rozważywszy bowiem wszystko, co ją spotkało, i owe losów
359 III,31| znów nad nim... A jednak wszystko, co było można przytoczyć
360 III,31| płacz ostatni. Wypowiedziała wszystko, co nosiła w sercu, i od
361 III,32| ładu i przerywanym głosem wszystko, co w kościele słyszała,
362 III,32| tłoczyły się w bramie, a wszystko to krzyczało, wyrzucało
|