Tom, Rozdzial

 1 III,4|          ducha.~Pustka ta zdziwiła Kanneberga.~- Widocznie spodziewano
 2 III,4|          drudzy.~Tu zwrócił się do Kanneberga:~- Wasza dostojność, wracajmy!~-
 3 III,4|         rozpuścił konia, dopadł do Kanneberga i począł wołać:~- Wasza
 4 III,4|          wyszli z obozu.~- Oddział Kanneberga! oddział Kanneberga! - poczęło
 5 III,4|        Oddział Kanneberga! oddział Kanneberga! - poczęło krzyczeć tysiące
 6 III,4|            koniec dostrzegł samego Kanneberga, którego kilkunastu towarzystwa
 7 III,4|      ostrogami bachmata i runął na Kanneberga.~Kanneberg skurczył się
 8 III,4|      piorunową szybkością na twarz Kanneberga, przeciął mu część nosa,
 9 III,4|            się przy rycerzu, który Kanneberga usiekł, i rękę położył na
10 III,5|       niektórymi zmianami, bo siły Kanneberga spotężniały w jego ustach
11 III,8| natychmiast waćpana: tyś to usiekł Kanneberga.~Wszystkie oczy zwróciły