Tom, Rozdzial

 1  I,24 |     było! - odrzekł Kmicic. - Jakowyś zły duch wszedł między nas
 2 II,4  |      można by rzec, że sejmik jakowyś się w nim odprawuje. Szlachta
 3 II,6  |    całe wojsko poczuło, że ma jakowyś grunt pod nogami. Lecz jeszcze
 4 II,9  |   jako w mieście, jest zawsze jakowyś rząd i jakowyś starszy komendant,
 5 II,9  |    jest zawsze jakowyś rząd i jakowyś starszy komendant, do którego
 6 II,10 |      że mu pan starosta wleje jakowyś balsam do duszy.~Lecz pan
 7 II,36 |    stada do Perespy, może się jakowyś bachmacik dla waćpana wybierze,
 8 II,36 |       Bo wasza mość odebrałeś jakowyś rozkaz.~- A waści co do
 9 II,39 | przednie straże dały znać, że jakowyś oddział się zbliża.~- Może
10 III,14|   lubo było widać po niej, że jakowyś żal w sercu nosi. Bywała
11 III,21|     się w tak wielkiej wojnie jakowyś zameczek na czas obroni