Tom, Rozdzial

 1  I,8  |     narazisz. Bóg mi zesłał łaskę, iżem mógł cię uwolnić, ale już
 2 II,7  |        tylko dlatego, że mi wstyd, iżem się temu gburowi dał tak
 3 II,21 |          przypomnieć, bo być może, iżem waszmości wyrostkiem jeszcze
 4 II,36 |          możesz. Przy czym tusząc, iżem na większą ufność i wdzięczność
 5 II,39 |          Wielmożny Panie Hetmanie! Iżem wieści ni języków dotąd
 6 II,40 |           jej Bogusław powiedział, iżem mu się króla porwać ofiarował...~-
 7 III,10|          Jakże to? zapomnieliście, iżem to prorokował? Niech Kowalski
 8 III,18|         chwycić... I to mogę rzec, iżem niesłychanej rzeczy dokazał,
 9 III,18| pocieszniej, trzeba ją ratować." A iżem się w sprawach tego rodzaju
10 III,21|       szanować kazał, bo pamiętał, iżem tam domową była i księżnej
11 III,23|             więc i mnie odpuścisz, iżem cię, jako Daniela, samą