Tom, Rozdzial

 1  I,7  | włosach.~- Wolno tam ! - mówił idący za nimi Krzych Domaszewicz -
 2  I,7  |    ręce zajęte - odpowiedzieli idący w przedzie.~W tej chwili
 3  I,12 | zagradzał drogę halabardą, aby idący naprzód mieli czas wejść
 4  I,17 |        się na prosty gościniec idący z Upity i Poniewieża.~-
 5 II,4  |    kilku ludzi weszło do izby.~Idący na czele, chłop olbrzymi,
 6 II,15 |        i uczyniło się jaśniej. Idący ujrzeli pustą przestrzeń
 7 II,19 |   znaleźli przechód podziemny, idący pod sam kościół i klasztor,
 8 III,4 |       Lecz jakże mało ów tłum, idący jakby na zatracenie, podobny
 9 III,6 |        trzysta kroków, ujrzeli idący nieco w górę obszerny majdan,
10 III,11|   wozów wjeżdżało już w bramę, idący zaś za nimi świetny oddział
11 III,29|      ukazał się na drodze, ale idący w skok i z chmurą nieprzyjaciół