Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          wy to go jak złe duchy do grzechu kusicie, wy go namawiacie!
 2  I,9  |          połatać. Któż to jest bez grzechu? Kto nie ma win na sumieniu?
 3  I,22 |     upokorzeni ogromnie, jakoby na grzechu złapani.~Panna Aleksandra
 4 II,12 |          nisko upadł, jakkolwiek w grzechu brodzi, to przecie i w grzechu
 5 II,12 |     grzechu brodzi, to przecie i w grzechu samym jest pewna granica,
 6 II,16 |       gniewu, zemsty, ruiny, ale i grzechu wobec nieba, wobec krzyża
 7 II,26 |        nieprawda!... Jeśli do tego grzechu się poczuwam, niech Bóg
 8 II,26 | dawniejszych uczynków. Ona też, do grzechu wrodzoną abominację mając,
 9 II,33 |        pułkownik.~- Ten zdrajca do grzechu mnie przywodzi!~Zamilkli
10 III,26|           by się we krwi ubabrali, grzechu na duszę nie ściągając i
11 III,30|            Oto powstał z upadku, z grzechu i poszedł pokutować nie