Tom, Rozdzial

 1  I,10| Milczenie panowało w tłumach głębokie. Stojący bliżej okien słyszeli
 2  I,22|    ich twarzach malowało się głębokie zniechęcenie.~Ganchof spełniał
 3 II,1 |  swego pułkownika przez lasy głębokie, sam nie wiedząc, dokąd
 4 II,1 |    właśnie zjechał z drogi w głębokie lasy - a obecnie pragnął
 5 II,13|     Kordeckiego, dla którego głębokie powziął uwielbienie; podziwiał
 6 II,13|     ustach, za nimi długie i głębokie szeregi rajtarii z rozwianymi
 7 II,15|   owych żołnierzy, lecz rany głębokie w twarzach i piersiach,
 8 II,16|       a oczy jego, spokojne, głębokie, świetliste i przenikliwe,
 9 II,17|   jeszcze.~Od czasu do czasu głębokie szeregi piechoty podsuwały
10 II,27|  ustęp, zapadło aż milczenie głębokie. Ci, którzy wraz z królem
11 III,4| wiosenne powyrywały w drodze głębokie rowy, w których szumiała