Tom, Rozdzial

 1  I,6  |            to mnie Pan Bóg opuści i desperacja popchnie mnie do gorszych
 2  I,7  |       pieniędzy w skarbie nie masz. Desperacja prawdziwa! Gdy ludzie najpotrzebniejsi,
 3  I,8  |            za dziewkę służyć mogła. Desperacja to go popchnęła do złego
 4  I,13 | rozgrzeszenia nie odmawiaj, żeby go desperacja do cięższych jeszcze grzechów
 5  I,15 |        pióra? Waść głowę tracisz.~- Desperacja! - rzekł Zagłoba. - Dajże
 6  I,17 |            powiem, iż to największa desperacja - rzekł Mirski- bo przez
 7  I,23 |                Wiem już, z czego ta desperacja pochodzi. Amory to, nic
 8 II,10 |         począł włosy w czuprynie.~- Desperacja! desperacja - powtarzał
 9 II,10 |            czuprynie.~- Desperacja! desperacja - powtarzał w uniesieniu.~
10 II,33 |              Pomiarkuj się waść!... Desperacją nic nie wskórasz!...~- Ja
11 III,15|        nawet lepiej od innych, bo z desperacją i wściekłością w mężnym