Tom, Rozdzial

 1 II,34 |   król mu podarował, oganiał czambuł, jak pies owczarski ogania
 2 II,34 |  Tatarzy przestali śpiewać i czambuł poruszał się z wolna wśród
 3 III,11|        Effendi! - krzyknął - czambuł jazdy idzie od Babic ku
 4 III,14|   panna w sobie wszystkich w czambuł, starszych i młodszych,
 5 III,26|    wyleją, jak rozlał się ów czambuł Tatarów i wolentarzy po
 6 III,26| namyślał się długo, zawrócił czambuł i poszedł wielkim pochodem
 7 III,27|    piaskiem, jak prędko cały czambuł zwrócił konie do ucieczki.~
 8 III,27| pędził bezładny i pomięszany czambuł wprost do zasypywanego kulami
 9 III,27|   się coś dziwnego.~Oto, gdy czambuł dobiegł brodu, przeraźliwy
10 III,27|    Kiemliczów, Sorokę i cały czambuł, który wyłowiwszy wszystkich
11 III,31|  Wszyscy dawniejsi zdrajcy w czambuł do króla przeszli.~- Nad