Tom, Rozdzial

 1  I,12 |         go zwykle jakoby ciemną chmurą, znikła zupełnie.~- To wódz!
 2  I,13 |      gorączka. Czasami widoczna chmura osiadała mu na groźnym czole
 3 II,14 |        Królowo nasza!~Tymczasem chmura szwedzka zmieniła się w
 4 II,36 |       Tymczasem Tatarzy dopadli chmurą, lecz Kmicic wstrzymał ich
 5 III,1 |    wisiał ciągle nad nimi, jako chmura gradowa wisi nad łanem zboża.
 6 III,1 |   czerniła się jako wąż samotna chmura, od której szły jakby ramiona,
 7 III,3 |   Zamość okrył się dymem, jakby chmurą niezmierną, tylko raz po
 8 III,6 | rajtarom rozpierać się i padać; chmura jeźdźców polskich dognała
 9 III,9 | muszkietowych przykryły, jakoby chmurą, całą bitwę, a w tej chmurze
10 III,27|         karku, tak iż gdyby nie chmura strzał lecących ku rajtarii,
11 III,29|    drodze, ale idący w skok i z chmurą nieprzyjaciół na karku.~