Tom, Rozdzial

 1  I,4  |        chcemy jechać z pokłonem, aleć to podobno jeszcze z Upity
 2  I,4  |       sierota, ich kupa zbrojna, aleć się nie ulęknę...~- My ci
 3  I,8  | posądzają żołnierzów o płochość, aleć niesłusznie. I u mnie serce
 4  I,10 |        nas na rzeź nie wydano... Aleć tam podobno ci rządzą, co
 5  I,20 |   pierwszy bym za nim przemówił, aleć on, jeśli nie chciał przy
 6 II,4  |    udarował. Chyba z afektu! Ba, aleć księciu hetmanowi na złe
 7 II,14 |  poddadzą Jasnej Góry! - rzekł - aleć zakazuję żywot potrzebny
 8 II,29 |       miłosierny, to miłosierny, aleć i On bez abominacji na heretyków
 9 III,14|         dokąd chce, doprowadzi." Aleć się pokazało, że to nie
10 III,14|       dworski u księcia obyczaj. Aleć wprędce się spostrzegła,
11 III,31|        rozlał. Późna to poprawa, aleć zawsze poprawa!~- A przecie