Tom, Rozdzial

 1  I,11 |           Za to drzew na opał nie zbraknie...~Pan Jan rad był z całej
 2  I,13 |          póki ci cierpliwości nie zbraknie, a potem, ni stąd, ni zowąd,
 3  I,14 |      włożono, żadnego ciernia nie zbraknie! Zgubcie kraj, pogrążcie
 4  I,19 |         nie wątpił, iż odwagi nie zbraknie Wołodyjowskiemu, by targnąć
 5 II,6  |      przyjdzie. Ludu i szabel nie zbraknie, jeno wiwendy nie dość,
 6 II,9  | Rzeczypospolitej, ani królowi nie zbraknie w tych stronach na obrońcach.~"
 7 II,15 |          myślę, że po okazaniu go zbraknie im materii do wykrętów.~
 8 II,34 |        oka, że pod tym wodzem nie zbraknie im krwi i łupu, więc szli
 9 III,1 |        ale nawet strzech z chałup zbraknie, a ludzie z niewywczasów
10 III,32| przysporzyć, do czego, tuszę, nie zbraknie wam męstwa ni ochoty! Mości