Tom, Rozdzial

 1  I,10 |       jak pierwsze uderzenia wiatru przed burzą. Wahały się
 2  I,11 | febra pewna.~- Dziś ciepło i wiatru nie ma. A gdzie to Jan,
 3  I,17 | umknął. Nie zgonim!~- Szukaj wiatru w polu! - rzekł Stankiewicz.~
 4  I,22 | ludzi, którymi każdy podmuch wiatru mógł chwiać jak falą. I
 5 II,11 |      się, że słucha poświstu wiatru i szumu jesiennego dżdżu,
 6 II,11 |  siebie albo też nasłuchiwał wiatru, który w kominie, w ścianach,
 7 II,33 | twarz stała się od chłodnego wiatru siną, i kołysał się nieco
 8 III,3 |      było cicho, więc powiew wiatru niósł od nich skrzyp kół,
 9 III,16|  głosem tak cichym jak szmer wiatru, a smutnym jak westchnienie
10 III,26|   przypatrzę. Sczerniałeś od wiatru do reszty; aleś się spisał.