Tom, Rozdzial

 1  I,3  |    się koniuszkami palców za suknię i podnosząc ją nieco, dygnęła
 2  I,3  |  znowu koniuszkami palców za suknię.~- Nie sprostałabym ja waćpanom
 3  I,11 |    agatu, trzymał się za jej suknię, a ona nakrywszy oczy ręką
 4  I,13 |     ubrani, gdyż i ona miała suknię ze srebrnej lamy, spiętą
 5 II,8  | chwyciwszy końcami palców za suknię, oddała mu również dyg głęboki.~
 6 II,9  |     poprzybierane w jaskrawe suknie. Wrzaski, śmiechy, brzęk
 7 II,10 |   niewiastom, pociągać je za suknie, gdy przechodziły ze spuszczonymi
 8 II,11 |    przybrał się w świąteczne suknie, bo nadchodziła właśnie
 9 III,17| chwyciwszy końcami palców za suknię, uczyniła dyg przynależny
10 III,21|      dygnitarze noszący obce suknie, nie mówiąc o dyplomatach