Tom, Rozdzial

 1  I,22 |         którzy na łaskę i niełaskę strasznego człowieka są wystawieni.
 2 II,15 |         Ale było w jego głosie coś strasznego.~De Fossis podniósł się
 3 II,19 |             nastąpi niechybnie coś strasznego i niesłychanego w dziejach
 4 II,20 |           radością. Bał się pomsty strasznego magnata nad Oleńką, a chociaż
 5 II,25 | Rzeczypospolitej stał się nawet od strasznego Janusza Radziwiłła zgubniejszym.
 6 II,29 |    wystrzałów.~Nagle stało się coś strasznego. Błysnęła naprzód okropna
 7 II,42 |         lecz wówczas stało się coś strasznego. Tatarska ćma padła jak
 8 III,4 |           ziemię strącał.~Zauważył strasznego żniwiarza dzielny Sweno
 9 III,4 |       jeśli życia nie okupię, tego strasznego męża obaliwszy. Inaczej,
10 III,32|           biegły popatrzyć na tego strasznego ongi Kmicica, dziś zbawcę