Tom, Rozdzial

 1  I,5  | płaczem i szlochaniem. Oleńka rzuciła się na kolana przed obrazem,
 2 II,4  |    słowa.~Czeladź Rzędzianowa rzuciła się konie co duchu do wozów
 3 II,17 |       nagromadzone na szańcu, rzuciła tylko człowieka wraz z lontem
 4 II,41 |  którą cierpiał książę, nagle rzuciła się na niego.~- Jeżeli wasza
 5 III,15|   okrzykiem : "Górą Mazury!", rzuciła się z szablami w środek
 6 III,20|      służby nie tyczy?~Oleńka rzuciła okiem na papier i przeczytała,
 7 III,23|      ja szczęśliwa!~Tu Anusia rzuciła się na szyję Billewiczówny
 8 III,28|  klękła do modlitwy, a Oleńka rzuciła się krzyżem na ziemię i
 9 III,31|       wpadła do swojej izby i rzuciła się na kolana przed obrazem
10 III,32|     krzyknęła Anusia.~I nagle rzuciła się w ramiona Oleńki.~Oleńka